Boğazımda biriken bir düğümü yutmaya çalışıyordum
Yutkunmak bir devrimdi benim için.
Zordur ipin hangi ucunu kesip aşağıya düşüreceğine karar vermek.
Hangi düğümü seçeceğini şaşırırsın.
Uyandığımda,
Sarıldığım şey kolları değildi dünyanın
Ama
İpin koynundaydım ben.
İntihar değildi bu.
Sadece saçlarımı tokalardan geçirerek asıyorum her gün
Fazlası değil.
Hepimiz "yaşamak" adında
Bir ipe tutunuyoruz gün boyunca
Yine de bakıyorum da
Her şeye rağmen güzel görünüyoruz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YAŞAMAK LEKESİ
PoetryGördün mü ? Dün gece çaresizce sana tutulan ayı kurşunladılar... Yaşamak kirli hastalık. İse buluyor insanın gözlerinin içini. Puslu ve tozlu bakıyorsun dünyaya. Yazılar kaynıyor kazanda Ve bu hastalık bir türlü bulamıyor şifayı. Seninse hala gözl...
