Niezapominajka (HP)

Rozdział 3

Następnego dnia Ron obudził się całkowicie bez energii. Nie miał ochoty żyć. Chciał, by świat się skończył i nigdy nie musiał patrzeć na radosne słońce wstające każdego następnego ranka. Nie miał nawet ochoty na śniadanie.
Wstając z łóżka usłyszał radosne głosy ludzi w dormitorium. Zbyt radosne. Wszystko było za kolorowe i za szczęśliwe.

Dlaczego w ogóle istnieje takie coś jak emocje? Po co? By utrudnić ludziom życie?

- Wstawaj Ron. Zaraz śniadanie. - usłyszał głos przyjaciela, który właśnie wszedł do pokoju, więc się do niego obrócił - Rany chłopie, pociąg cię przez sen przejechał?
- Masz jeszcze jakiś miły komentarz do dodania? - spytał hamsko chłopak.
- Nie chciałem cię urazić Ron. - powiedział niepewnie Harry.

Zupełnie nie wiedział co się dzieje z Ronem. Od wczorajszego południa był bardzo nerwowy i całkowicie nie Ronowy. W ogóle nie odzywał się do nikogo, nawet do Hermiony, by skomentować jej włosy.

Może dostał jedynkę? Albo bracia tak mu dokuczyli, że teraz się wyżywa?
Przecież miał w południe pójść do Meredith, by wyznać jej miłość i pójść na wspaniałą randkę...

Czy chodziło właśnie o to?

To miało sens. Coś musiało pójść nie tak. Może dała mu kosza? Nie, przecież wiele razy pokazała, że nie byłaby w stanie... Może ma kogoś innego? Ale niby kogo? Znaczy, była bardzo ładna i atrakcyjna, ale z nikim prawie nie gadała.

- Ron - zaczął gdy przyjaciel brał rzeczy do umycia się - Czy wczoraj z Meredith... Coś poszło nie tak? - spytał zauważając wyraźne spięcie, na plecach przyjaciela na dźwięk imienia dziewczyny.
- Nie mów, proszę, tego imienia. Nie mam ochoty o tym mówić. - powiedział ledwo powstrzymując łzy złości.
- Czyli odrzu...
- Harry, proszę cię, nie przeginaj! - powiedział, prawie krzycząc, Ron i wyszedł do łazienki.

Harry spojrzał za przyjacielem.

Było źle. Bardzo źle. Nie może tak tego zostawić. Musi pomóc przyjacielowi.

~~~~~
Kolejny rozdział, tym razem odrobinę krótszy.

290 słów