A/N:
After 955 years nakapag UD din Hahahaha. Sorry naman! Busy lang :D Eto na. Pinag isipan kong mabuti tong chapter na'to akalain nyo meron pala akong isip. Hahaha. Choss. Ge.
~~~~~~~~~~
Vanessa's POV
Ano bang problema ng lalaking to. Parang laging meron. Ma check nga mamaya baka may tagos na hahahaha.
"Okay ka lang?"- marco
"Oo naman. Bakit?"- ako
"Tumatawa ka kase mag isa. "
"May naiisip kase ako. Hahaha."
"Hala sige tawa. Ano ba yun? " -Marco.
"Naiisip ko lang kung ano kayang itsura kung may tagos siya. Hahaha" sabay nguso ko kay Bren.
-______- --> marco
Bakit ba? Eh kung yun yung na i magine ko e. Tapos mag papabili siya sa barkada nya ng napkin. HAHAHAHA!
"Hahaha " - Marco
Nalamon nun. Bat naki tawa na. In fairness ang cute nya pala tumawa. :3
"Alam mo Vanessa nakakatawa nga kung sakali. Hahaha. Ang cute ni Bren kung mangyayari nga yun hahahaha."
Siya naman yung baliw na tawa ng tawa.
"Tapos imagine-nin mo nag papabili siya ng napkin kay Matthew. "
Tumingin naman siya kay Matthew tapos Bren. Sabay tawa ng malakas. Kaya napatawa na din ako habang nakatinggin kay Bren. HAHAHAHA!
