1.BÖLÜM

107 7 9
                                    

Adım Simay... Simay Gündoğdu. Lise 2 öğrencisiyim. Aslında şuanki durumuma bakıcak olursak fazlasıyla kötü. Bir nedenden dolayı okulumdan atıldım. Ailem beni başka bir okula kayıt ettirdiler ve arabayla yeni okuluma doğru gidiyoruz. Okuldan atılma sebebim bodrum katında yanlışlıkla yangın çıkartmış olmam. Şaka amacıyla başladığım iş boka sarmıştı. Neyse...

Annemin sesiyle düşüncelerimden ayrılıp dikkatimi ona verdim.

" Simay tatlım geldik. "

Kafamı hemen camın olduğu tarafa çevirdim ve yeni okuluma baktım. Annemle babam arabadan inince bende kapıyı açıp dışarı çıktım. Yeni okuluma baktıkça sinirim bozuluyordu artık yüzümü ekşitmemi sağlayan şu lanet okulda okuyacaktım. Aman ne güzel (!)

Okula girip müdürün odasını bulduk. Konuşmalar falan fiso derken annemle babam gitti ve okul müdürüyle baş başa kaldım. İlk olarak adam beni baştan aşağı süzdü sonrada tatlı bir gülümsemeyle,

" Benimle gel seni yeni sınıfına götüreyim. " dedi.

Kafamı olumlu anlamda salladım ve müdürü takip etmeye başladım. Bi sınıfın önünde durduktan sonra bana döndü. Sanırım sınıfım burasıydı. Kapıyı açıp içeri girdi tabi bende arkasından içeri girdim. Sonrada müdür konuşmaya başladı.

" Çocuklar bu Simay Gündoğdu okulumuza yeni geldi artık bu sınıfta okuyacak arkadaşınıza bilmediği konular hakkında yardımcı olursunuz." dedi.

Sonrada sınıftan çıktı. Kafamı yan taraftaki hocaya çevirdiğimde beni baştan aşağı süzdü. Alla alla neden gelen geçen beni süzüyor ya. Neyse sonrada otoriter bi sesle " boş bir sıraya geç ve otur." dedi. Kafamı olumlu anlamda sallayıp önüme döndüm boş bir yer aradım yes be en arka boş kimsenin yanına oturmak zorunda kalmicam yes bitch yes.

Yavaş adımlarla en arka sıraya doğru yürüdüm o değilde neden sanki şuan herkez beni izliyormuş gibi hissediyorum ? Kafamı sağa sola çevirerek etrafımdakilere baktım tahmin ettiğim gibi bazıları önüne dönük ama bazılarısa bana tip tip bakıyorlardı. Neyse aldırış etmeden sırama geçtim.

Dersti falan derken zil çaldı. Hemen kulaklığımı takıp müzik dinlemeye başladım ve kafamı sıraya gömdüm. Açıkcası şuanda hiç kimseyle tanışmak falan yada konuşmak istemiyorum.

Bir kaç dakika sonra zil çaldı ve tekrar derse girdik. Ders-zil ders-zil ders-zil derken sonunda okul bitmişti.

Artık eve gidip şekerleme yapabilecektim yaşasın pijamalar yaşasın çerezler yaşasın wifi yaşasın internet. Yep yep.

Kulaklığımı takmış yere baka baka okulun çıkış kapısına doğru yürürken iri cüsyeli geniş omuzlu birine kafamı çarpmamla yerle benim değerli popom öpüştüler.

Yüzümü ekşitip " ahh popom " diye inledim. Kaşlarımı çatıp karşımdaki hayvana baktım. " Önüne baksana be salak ! " dedim.

Umursamaz bir şekilde yanımdan geçip gitti. Aşırı derecede sinirlenmiştim ve popom cidden acımıştı.

Hışımla ayağı kalkıp yürümeye başladım. Çarpıştığım adam bizim okuldan biri değildi çünkü baya büyük biri gibi gözüküyordu olsa olsa en az 21 yaşında falandır.

Neyse eve girip odama çıktım. Duş alıp saçımı topuz yaptım ve pijamalarımı giydim. Elime tableti alıp sosyal medyada takıldım. Film falan izledikten sonrada tableti bırakıp aşağı indim.Annemle babam hâlâ eve gelmemişlerdi. Telefonumun çalmasıyla odama koştum ve arayana baktım tabiki annem başka kim olacak cevaplayım telefonu kulağıma götürdüm.

BAŞ BELASI✌Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin