The song of the dragon's destiny

rozdział 2

Reillyn rozglądała się nerwowo po bokach szukając wzrokiem Arieen , która miała zamiar przyjechać wraz z narzeczonym na turniej na cześć nowego następcy. Kobieta wysłała jej krukiem 2 tygodnie temu zaproszenie na , które odpowiedziała pozytywnie wraz z księciem.

Białowłosa,  któryś raz z kolei wygładziła nieistniejące wgniecenia na swojej czerwono złotej sukni przygryzajac z nerwów swoją dolną wargę. Zamyślając się Reillyn nie usłyszała jak ktoś z oddali krzyczy jej imię. Po chwili kobieta poczuła silny chwyt który sprawił ,że się zachwiała odbijając się od twardej klatki piersiowej. Jej serce zaczęło wybijać szybszy rytm. Gdy już po chwili ochłonęła, odetchnęła cicho  odsuwając się delikatnie od nieznanego jej ciała. Unosząc swój wzrok do góry zamarła w bezruchu .

Posiadacz brązowych oczu przyglądał jej się z ciekawością i pewną zadziornością posyłając jej kpiący uśmiech, na który Reillyn zagotowała się w środku. Stał przed nią uśmiechając się kącikiem ust  najbardziej arogancki oraz bezczelny mężczyzna w siedmiu królestwach jakiego poznała w całym swoim 19-letnim życiu. Książę Davin Lannister. Złotowłosy rycerz nazywany   przez innych  lwim płomieniem.

Za każdym razem jak Reillyn go spotykała,  na różnych balach czy przyjęciach widziała jak książę obserwuje dokładnie płeć przeciwną.  Białowłosa czuła kilka razy jego spojrzenie oraz pełną uwagę na jej osobie. Czaił się jak lew na swoją ofiarę.  Z niezachwianym skupieniem i cierpliwością. Księżniczka jednak nie zamierzała zostać jego ofiarą,  dlatego widząc go  na różnych uroczystościach posyłała mu wyzywajace spojrzenie oraz ironiczny zimny uśmiech,  który powinien go za każdym razem wystraszyć czy spłoszyć jak poprzednich mężczyzn. Złotowłosy jednak reagował na niego zadziornym błyskiem w oku oraz lekkim ukłonem posyłając kobiecie leniwy półuśmieszek.

Mężczyzna pochylił się delikatnie.
-Ksiezniczko.- białowłosa dygneła lekko.- Musisz bardziej uważać na siebie rozglądając się dookoła.
-Dziękuję książę za troskę,  ale  pozbawienie cię zaszczytu jakim jest ratowanie mnie byłoby czynem okropnym nie uważasz?- złotowłosy uniósł kącik ust.- Zwłaszcza, że jest tak mało okazji podczas których mogłaby się książęca mość wykazać.

Reillyn posłała mu złośliwy uśmiech unosząc głowę do góry aby następnie ominąć księcia kończąc  według niej niewartą czasu konwersację. Mężczyzna jednak zatrzymał ją przyciągając jej ciało bliżej niego tak by bez problemu mógł schylić głowę. Białowłosa poczuła jak dreszcz przechodzi jej po plecach, czując jego ciepły oddech przy uchu.
-Twoj cięty język coraz bardziej mnie zaskakuje smoczyco.- kobieta warknęła na niego.-  A jednocześnie coraz bardziej mi się podoba twój płomień.

Reillyn wyszarpnęła swoją rękę z jego uścisku posyłając mu wściekłe spojrzenie.
-Uważaj książę aby nie sparzyć się tym ogniem
Mężczyzna uśmiechnął się .
-Lubie wyzwania księżniczko, zwłaszcza te niewykonalne.-rzekł.
-Może dlatego nie masz jeszcze kandydatki na żone książę.

Złotowłosy spojrzał ponad ramieniem kobiety  aby następnie ostatni raz zerknąć w jej fioletowe oczy .
-Już ją znalazłem księżniczko Reillyn Targaryen.- kobieta zacisnęła usta gdy mężczyzna mrugnął do niej okiem , odsuwając się od niej  i ruszając w stronę trybun.

Białowłosa odetchnęła cicho ostatni raz spoglądając na księcia,  aby następnie odwrócić głowę w stronę znajomego jej głosu Arieen,  która wołała ją z oddali idąc w jej stronę wraz z księciem Tyrellem, który posłał jej delikatny półuśmiech. Kobieta odwzajemniła go ruszając w ich stronę aby uścisnąć  mocno dornijke. Ciemnowłosa zaśmiała się dźwięcznie oglądając od góry do dołu przyjaciółkę.
- Na bogów Reillyn nawet nie wiesz jak za tobą tęskniłam.
--Nie bardziej niż ja dornijko.- czarnooka szturchnęła ją lekko łokciem.
- To niemożliwe smoczyco.-Arieen przeniosła wzrok na mężczyznę obok przyciągając go bliżej swojego ciała.- A to jest mój drogi narzeczony o którym tyle ci opowiadałam. Książę Zayden Tyrell.