See you in Intramuros

Kabanata 1

Along the Fort Santiago street

In library I'm reading reviewing Exam week is coming so fast and even though I know I can passed my exam I will always be nervous.

It's like you know you can do something but don't have enough faith to believe in yourself and that's the worst.

My books and notebook is scattered in the table. Everyone is busy and doing something the whole library itself is chaotic.

I'm wearing a earphones that's why when someone say besides me I looked in shocked Ash in his uniform and earphones too is reading a book without looking at my way.

I sighed and look around only to see that my table is the only available. Wala ng ibang uupuan.

Sighing I let Ash sat besides me minutes later his books is scattered in the table too. I sighed and try to clean the part of my table while cleaning I look at his way only to see that he's solving the problem from General Physics and General Chemistry.

Since I'm already done I put the books inside my bag and left.

While walking down the Dimasalang street I sighed.

When someone grab my wrist and that stopped me from walking.

Tanashiri panting and sweating is looking at me in so much coldness.

"My book, sa tingin ko nakuha mo." Napamaang ako dahil ito ang pinakamahabang salita niya ngayong kausap ako.

Napapamaang man ay binuklat ko ang aking bag para lang mapansin na naroon nga ang 'di pamilyar na libro luma man at makapal ay mukhang naalagaan ito ng maayos.

See you In Intramuros

Iyon ang pamagat ng lumang libro.

Inabot ko ito kay Ash na agad namang kinuha at umalis ng walang pasabi.

Hindi ako uuwi pupunta ako sa Intramuros ngayon. Mayroon kung ano ang nagtutulak saakin na pumunta roon 'di ko malaman kung ano kaya narito ako mag isang nag lalakad para makasakay na.

Magdidilim na at alam kong hahanapin ako ni kuya Ibarra kaya nag chat na ako sakaniya habang nasa biyahe.

Pag pasok sa napakaling Intramuros ay binaybay ko ang bawat 'di pamilyar na bahay, luma man o bago lahat ito ay iba kung titignan. Nang makapasok ay parang hindi ito parte ng bansa marahil iba ang kalsada masakit man sa paa ay makikitang matibay ito sapagkat walang sira ang daan.

Ang bawat kabayo na dumadaan ay marahil pagod at uhaw na rin. Ang bahay na matagal ng umusbong dito ay nakaamanghang tignan mula sa disenyo, kulay, at kaibahan nito mula sa laging nakikita ng mata ko.

Ang bawat tao ay kagaya kong dumadaan lamang din sa kahabaan ng Intramuros na dumating man ngayon ay kalaunan ay lilisan at maaring hindi na muling bumalik.

Kagaya kung paano natin lilisanin ang minsan ng naging tahanan at paano tayo maninirahan sa dayuhang Lugar upang hanapin ang matagal na nating ninanais.

Ang kapayapaan.

Ngunit hindi kapayapaan ang naririto sa Intramuros noon pulang alaala kung tatawagin ang nagyari rito.

Kaya bawat makukulay na ilaw at imprastraktura ay kalakip ang 'di man nakikitang sakit at poot ng lugar na hindi naiitago ng bagong itsura nito ang mataas na paikot na bakod sa bawat taong nanirahan dito.

Ang lamig sa bawat hakbang paakyat sa paikot na pader ay kay bigat para saakin. Para itong bigat ng mga taong namayapa ng may takot at poot dito.

Wala man ako rito noon ramdam ko ang hinanakit na bumabalot sa buong paligid na para itong isinumpa ng libo-libong katao na kahit na hindi na ito himlayan ng mga may sala, inosente, at nagmamakaawa ay narito pa rin ang kanilang hinagpis at paulit-ulit na nagsusumigaw.