Eskiden yemyeşil çimlerin bulunduğu büyük bahçe kurumuş artık sadece otların ve kurak toprağın yuvası olmuştu.
En çok hatırlanan anıların, kahkahalar ve coşkulu koşuşturmalar olduğu duvarlar sararmış bazı yerleri rutubet tutmuş, pahalı duvar kağıtları soyulmuştu. Tüm bunlara rağmen hala tüm ihtişamını koruyordu.
O gün yıllar sonra durgun olan evde bir şeyler değişmişti. Kapısı açılmış, temizlik yapılmış ve içeriye insanlar girip çıkıyordu. Yıllar sonra ilk defa.
Evin her yeri, ev sahibesinin özel isteği üzerine taze çiçeklerle donatılıyordu. Çünkü dünyadaki son çiçek kurumamıştı...
Akşama doğru ev yavaş yavaş dolmaya başladı, misafirler geldi. Tanıdık yüz hepsini coşkuyla karşıladı. Nedenini Tanrı bilir bugün her zamankinden daha mutluydu.
Kadehler çarpıştı, yemekler yenildi, kahkahalar atıldı.
Yıllar sonra hala aynı olan yeşil gözler eskiden nasılsa o şekilde ışıldıyordu o gece...
Turuncu saçları beline dalga dalga düşmüş, kırmızı kadife elbisesinin içinde beyaz teniye porselen bebek gibi duruyordu.
Yılların getirdiği yorgunluk biraz belli oluyor ama Carmen hala ilk gün olduğu gibi ışıldıyordu. Kırmızı ojeli tırnaklarını şarap bardağında tıkırdattı ve kadehini kaldırdı,
"40 yaşıma basmamın şerefine."
Kadehler tokuşturuldu.
Yanındaki kendinden birkaç yaş büyük saçına aklar düşmeye başlamasına rağmen hala çok güzel olan alımlı kadın Carmenin dudağına uzun bir öpücük kondurdu.
Hayır Victor değildi o. Sevgilisi değildi. Carmen onu çoktan anılarının eski tozlu rafına kaldırmış ve unutmuştu.
Carmen Victor öldükten sonra çok önemli bir şeyi fark etmişti. O Victor'u değil, Victorun ona olan ilgisini sevmişti. Belki haksızlıktı bu yaptığı ama daha küçük ve baba sevgisi görmemiş bir kız çocuğuydu işte. Onun sevgisiyle doldurmaya çalışmıştı eksik yerlerini.
Ama sonradan çok önemli bir şeyi fark etti Carmen.. Kimden ne kadar sevgi alırsa alsın kendisi hariç kimse dolduramazdı o eksiklerini. O da en çok kendini sevdi.
Carmen ve Victor'un hikayesi burada sona erdi. Victor küçük kızı için kendi yaşamına son verdi, Carmen kendi yaşamı için kendine değer verdi.
Her hikayede iki aşık birbirini sevmez bazen, aşk denen şey nedir ki zaten? İlgiye aşık oluruz hepimiz, hep birilerinden onay almak, sevgi görmek için yaşarız. Ama en önemli şeyin kendimiz olduğunu unuturuz.
Asıl takdir edilmesi gereken sevdiği için kendini öldüren bir aşık değildir, her şeyin daha kötü olmaması için cesaretle gitmesini bilen aşıktır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Carmen
Short Story"Ve işte bu malikane onların aşklarının sembolu, onlar modern çağın Romeo ve Julieti." Lavinyastark adlı hesabın sahibiyim hesabıma giriş yapamadığımdan dolayı hikayeye buradan devam edeceğim. Not:Bu hikayede çeşitli kitap ve şarkılardan alıntılar b...
