two birds on a wire | tyunning

4: story of two birds

Sevmek güzel bir şeydi elbette. Aşık olmak, o hissi yaşamak bile güzeldi bir insan için. Sonu ne olursa olsun düşünmeden kendini birine bağlı hissederdin. Ona bakınca kalbinin çarptığını, heyecanlandığını hissederdin. "Midende kelebekler uçuşur" sözü vardı ya aynen onu yaşardın. Bu hisler başlı başına aşık olmanın en güzel yanıydı.

Tabii kötü yanları da vardı elbette. Aşkına karşılık alamayınca, aşık olduğun kişiyi başkasıyla görünce o kadar üzülürdü ki insan sanki dünyası başına yıkılmış gibi. Midesi bulanırdı, gözleri dolardı bazen.
Her insanda aşık olma şekli de aşkına karşılık alamayıncaki hali de farklıydı elbette. Karaktere göre şekillenirdi.

Huening Kai aşık olmayı, hoşlanmayı tadabilmişti. Çok fazla yaşamıştı bu hisleri.

Ama birinin kendisine hisler beslemesi, ilk defa yaşadığı bir olaydı.

Odasında yatakta otururken geldiğinden beri, elindeki hala açılmamış mektuba bakıyordu şaşkınlıkla. Taehyun'un sözleri, bakışları gözlerinin önüne gelmişti. Hala inanamıyordu birinin, onun kendisine bir şeyler beslemesine. Bir an mektuptan 'dalga geçtim haha.' diye bir cümle çıkar diye bile beklemişti.

Kendini kötü bulmuyordu elbette. Çirkin de bulmuyordu. Hatta kendisiyle barışık olmaya çalışmıştı hep. Ama yine de kendisine gelen bir itiraf onu şaşırtmıştı. Bunun sebebini de hiç ilişkisinin olmamasına veriyordu.

Cesaretini topladı. O mektubu okuyacaktı. Elindeki zarfı hızlıca açıp mektubu çıkarmıştı. Sonra bir an durdu. Tereddüt etti. Tekrar cesareti yerine gelince katlanmış kağıdı açarak okumaya başladı.

Resim çizmede en iyisi olan kişiye,

Evet ben de böyle bir giriş yapmak istedim. Fakat sanırım buradaki tek fark benim bunu kendi ellerimle doğru kişiye, sana, vermem.

Vermişimdir değil mi? Cesaretimi toplamış ve bunu sana vermişsem eğer bunu sormak biraz garip olurdu.

Her neyse. Evet senden hoşlanıyorum. Fark edemeyeceğin veya hatırlayamacağın kadar uzun bir süredir senden hoşlanıyorum.

Gülüşünden, herkesin yardımına koşmandan, matematik dersinin olduğu gün yolda kedilerle ilgilenip derse geç kalmandan, video oyunlarını anlatırken  parlayan gözlerinden, resim çizerken güneşin vurduğu yüzünden, basketbol maçı izlerken sanki bir esere bakıyormuş gibi hayranlık dolu bakışlarından ve daha nicesinden hoşlanıyorum.

Senden hoşlanıyorum Huening Kai.

Sevgilerle,
Kang Taehyun

Mektubu bitirdiğinde kalbinin sıkıştığını hissetti bir anlığına. Girdiği şoktan mı yoksa yazıda kendisini çok iyi anlatışından mı bilmiyordu ama gözleri dolmuştu.
Yanaklarının hatta belki de yüzünün tamamen yandığını hissediyordu.

Aynı zamanda garip hissetmişti. Dışarıdan soğuk biri gibi görünen kişi, tüm samimiyetiyle yazdığı kelimelerle Kai'de büyük bir etki bırakmıştı. Soğuk kelimeler yoktu, içini ısıtan sevgi dolu sözcükler vardı. Bu gülümsemesine neden oldu.

Ardından mektubun arkasında yazan yazıyı görmüştü. Orayı gözden kaçırmıştı Kai. Şöyle bir okuyunca pek bir şey anlamamıştı, ama sözler bir yerden tanıdık geliyordu. Kısa bir hikaye şeklindeydi. Ya da bir hikaye kısaltılmıştı.

"Beyaz tüylü kuş, bir gün başka bir beyaz tüylü bir kuşa rastlamış.
Arkadaş olmuşlar, beraber her sabah aynı telin üzerinde şarkı söylüyorlarmış.
Ama sonra biri uçmak istemiş.
Diğeri ise korkmuş.
Cesaretli kuş, diğerini ikna etmeye çalışmış.
Öbür kuş ise ikna olamamış. Üstünde durduğu tel, onun için tek güvenli yermiş.
Cesaretli kuş, her gün gelip onu ikna etmeye çalışmış.
Fakat korkak kuş, hala ikna olamamış. İçten içe onun da yanında olmasını istemiş. Çünkü yalnızlıktan da korkuyormuş.
Sonunda cesaretli kuş, dayanamamış, bir gün uçmaya başlamış. İlk önce yakın yerlere gitmiş gelmiş,
Fakat sonra daha uzak yerleri görmek istemiş.
Arkadaşını da yanında götürmek istediği için ona defalarca sormaya devam etmiş.
Ama korkak kuşun cesareti her gün daha da kayboluyormuş.
Cesaretli kuş onu ikna edemeyince kendisi gitmeye başlamış.
Gitmiş, gitmiş...ve bir daha da geri dönmemişti o tele.
Korkak kuş orada, o telin üzerinde, tek başına kalmıştı(...)"