Pov. Sophie
Ik ga vandaag naar m'n vriendin in die laatst verhuist is naar goor. Ik loop naar de Starbucks als ik aan de beurt ben vraagt het meisje "hallo wat wil je hebben?" Ik kijk op het bord en denk nog even want normaal heb ik tijd genoeg omdat er dan een rij staat "ga je nog wat kiezen." zegt het meisje wat harder. Ik schrik uit m'n gedachten en ik kijk naar haar naambordje. 'Lieke' staat erop. "Een Frappuccino graag." zeg ik blij. "met of zonder koffie?" "Uhm... Doe maar met." "welke smaak en hoe groot?" Zegt ze geërgerd. "caramel en middelmatig." ze draait met haar ogen en zegt iets in haar zelf. Ik lach en ze kijkt me dodelijk aan. Snel duw ik m'n lippen op elkaar en wijs naar iemand achter me alsof ik het niet gedaan had en als ze weg keek stak ik m'n tong uit of lachte weer heel zachtjes zodat ze het niet hoorde. "Wat voor naam moet erop?" zegt ze. "Sophie" zeg ik. In een keer begint ze heel hard te lachen. "waarom lach je nou?" vraag ik. "gewoon om...," ze lacht weer heel hard "om de naam Sophie" zegt ze en ze begint weer heel hard te lachen. dan geeft ze het bekertje door aan het meisje naast haar. ik loop door en als ik m'n beker krijg zeg ik snel voor ik buiten ben. "niet zo chagrijnig Lieke! Straks verlies je nog klanten." Ik kijk achter me en zie haar haar schort uittrekken en achter de kassa vandaan stappen ik begin te rennen en bots tegen iemand op een jongen met blondige haren. Ik zie hem niet goed en zeg "Ben je blind ofzo waarom loop je tegen me aan let voortaan even op echt waar raar joch dat je bent!!" Ik kijk de hele tijd naar m'n kleren want ik zit helemaal onder dan ren ik naar de meiden wc, ik pak een nattig doekje en dep m'n kleren af. Als het er redelijk uit zit kijk ik naar m'n Starbucks waar de slagroom eraf is en er nog iets minder dan de helft in zit. "fijn." zeg ik tegen mezelf. ik twijfel of ik een andere moet kopen maar besluit dan dat het waarschijnlijk geen goed idee zou zijn. "ughh...allemaal door dat rot joch weer hè waarom bestaan er zulke jongens!" Schreeuw ik. dan pak ik m'n telefoon en bekijk de appjes.
"😍" hè al op het station?
"😍" Sophiee??
"😍" je trein vertrekt zo!! Zit je er al in?
Bij dat berichtje scroll ik snel naar boven en zie dan pas hoelaat het is. "fack half 12 al!!" Ik ren de wc uit zonder Starbucks snel de trap af en zie net de trein aan rijden ik ren nog sneller de trap af want ik moet nog 1 best lange trap. ik spring van de laatste 2 treden en ren snel de trein in ik zit erin en 5 seconden later gaan de deuren dicht. ik kom even tot rust en besluit dan een plek te zoeken terwijl ik zit de piekeren over dat stomme Starbucks meisje die me zo nodig achter na moest komen waardoor ik tegen dat stomme joch aan liep en toen m'n Starbucks knoeide. ik zie geen lege plekken meer behalve naast een lange getinte jongen. "euhm mag ik hier misschien bij komen zitten?" Vraag ik op m'n allerliefst. "ja hoor." zegt hij terug. ik ben opgelucht dat hij ja zei maar tegelijkertijd ook een beetje nerveus want hij is best wel leuk. vanaf achter me hoor ik 2 jongens roepen Owen fixertjee!! Ik kijk naar de jongens naast me en hij maakt een gebaar met z'n hand Zo van laat ze maar lekker. ik knik en doe m'n oortjes in en luister de rest van de rit naar muziek.
*30 minuten later*
De trein stopt ik sta op en loop weg ik zwaai nog even naar de jongen die naast me zat en stap dan uit. ik kijk zoekend rond en zie haar dan met m'n rug naar mij toe staan. "LAURIE!" Roep ik zo hard ik kan. Ze draait zich nu om en blijkbaar ziet ze me want ze krijgt een hele grote lach op haar gezicht en haar ogen zijn heeeel groot en glinsteren helemaal. we rennen naar elkaar toe en knuffelen elkaar. "jk heb je gemist" zeg ik. "ik jou ook!" Antwoord ze. "Ik heb je zoveel te vertellen dus laten er maar snel beginnen!" Zeg ik. "is goed als we thuis zijn pak ik wat popcorn drinken gaan we naar boven praten en daarna kijken we een film oke?" "Oke." zeg ik. we lopen naar de trap ze kijkt een paar keer achter haar en dan zegt ze "knappe jongen achter je en kijkt de hele tijd naar je." ik kijk achter me en zie die jongen naast wie ik zat in de trein ik zwaai even en hij lacht en zwaait terug. dan zie ik die rare jongen die tegen me aan liep. ik kijk naar hem en hij kijkt me terug aan zo kijken we elkaar even aan. 'hij heeft zulke mooie bruine ogen en een mooi gespierd lijf' denk ik bij mezelf. ik word aan m'n arm getrokken. "Eej kip pas op waar je loopt je liep bijna tegen iemand aan gek!" Ik lach even. dan denk ik terug aan de jongen tegen wie ik aan liep wat mijn schuld was dan schud ik m'n hoofd en denk 'hij liep tegen mij aan dus het is zijn schuld en van die rot Starbucks meid. Plus ik heb Diego dus ik hoef niemand anders hij maakt me gelukkig. Toch? Ja dat moet want hij is mijn vriend en ik kan het niet uitmaken want dan word die boos en slaat die me en dan heb ik echt een groot probleem. jammer genoeg.'
