Sokağın başında oturan bir çocukluk Arkadaşı vardı mavinin, beyaz hep onlara gidiyordu mavi de beyazı daha sık görmek için sokağın başında ki arkadaşına daha sık gitmeye başladı, orda onu sık sık görüyordu artık olgunlaşıyordu ve hisleri de daha da yoğunlaşıyordu. Onu yazdığı ikinci defter ve onu çizdiği bilmem kaçıncı kağıt bitmişti ama sürekli yazıyordu, aradan uzunca bir zaman geçti rutin bir şekilde devam etti hisleri mavinin. Beyaz onu hiç fark etmiyordu yaşça büyüktü maviden beyaz ve mavi de hiç belli etmiyordu sadece uzaktan seviyor onu kağıtlara yazıyordu, bir an olsun ona karşı bu hisleri hissetmekten yorulmadı vazgeçmedi. Çünkü uzaktan olunca acı vermiyordu canımı yakmıyordu masumca bir prensti beyaz. Artık içinde tutamıyordu hislerini mavi, uzunca ve belirli bir zaman geçti, artık genç bir kızdı ve o hisler kağıtlara yazılarak harcanmamalıydı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen benim sademsin
ChickLitBenliğini bir adama adamıştı kadın, varoluş amacı o adamdı, aldığı nefes, yaşadığı hayat o adamdı, öylesine değil ölesiye sevdi o Adam'ı...
