Sen benim sademsin

Heyecan

Yanına oturdu mavinin beyaz ve;
- eee hadi konuşsana
- ne konuşmalıyım ki?
- sen titriyor musun ?
- sanırım öyle
- sanırım mı baya baya titriyorsun sen heyecandan mı?
- hayır ya soğuktandır
- bu havada soğuktan mı güldürme gayette heyecan yapmışsın rahat ol kasma kendini.

Elbette ki alışıktı kendi ayrıca hisler aynı değildi, o olgun sakalları olan bir erkekti mavi minik ayağında işlemeli çorapları olan pembe tişörtü ve sarı uçları pembe olan saçlarıylaydı, bilmiyordu ki nasıl davranılır ne yapılır. Sadece susuyordu, beyaz ofluyordu yanında sıkılmıştı belli ki ama mavi için bu öyle bir huzurdu ki onunla susmayı başkasıyla en güzel kahkahalara değişmezdi. Sonra beyaz seslendi;
- kalkalım mı arkadaşların yanına geçicem
- olur sen nasıl istersen off havada soğudu
- hırkamı vereyim istersen ?
- hayır sen üşürsün
- benim üstüm kalın
-olsun ya Kalsın sende
- ya al şunu

Ve bırakıverdi omuzlarına mavinin hırkayı mavi korunmaya alınmış gibi hissetti kendini pamuklara güllere sarılsa böyle huzurlu olur muydu ki ? Olmazdı elbette sevdiği adamın kokusu varken gülden pamuktan ona ne ? Ve yürüdüler biraz daha beyaz seslendi
- ben burdan beri geçsem olur mu sen kendin geçer misin ?
- olur geçerim
- tamam o zaman hadi gel öpeyim

Ve öptü mavi kaldı öyle görüşürüz bile diyemedi yanağını tuttu ve öyle kaldı beyaz ilerledi gitti, mavi bir an geldi kendine ve bunun mutluluğunu yaşadı. Eve gidene kadar yanağını tutarak gitti mavi.