Sen benim sademsin

...

Yeni yılın ilk aylarıydı, beyaz tekrar gelecekti şehrine, mavi artık içinde saklamak istemiyordu, hâlâ beyazın anlayışlı olabileceğini düşünüyordu, kendi hatası olmayan bir şeyden yargılayamazdı herhalde? Beyaz geldi gelmesine yakın yağan kar bir çok yolu kapatmış, bir çok yeri tatil etmişti, gelmelerine yakın yine her zaman ki gibi bir kavga olmuştu. Mavi yine Dayanamayıp Görüşmek istedi ve görüştüler. Kar dizleri aşmış neredeyse daha da yağıyor hava soğuk mavi çıktı yan sokağa o buz gibi havada Karşıdan gelen beyazı görünce daha ısındı Ağustos oldu içi, yaklaştı beyaz ve sarıldı, mavi için bundan daha Güzeli ne olabilirdi ? Gerekirse o soğukta Günlerce yatar yine de o kollardan ayrı kalamazdı, nasıl güzel bir histi bu aman Allah'ım ! O an ne söyleyecekse sustu mavi sadece yanında olmanın tadını çıkardı, Gözlerine bakmaya uyanırken uzun uzun baktı Gözlerine, konuşmaya utanırken söyledi Aşkın'ı. Defarlarca sarıldılar, mavi ayak parmaklarının üzerine doğru basarak Yükseldi ve öptü beyazı, sanki son defaymış gibi, tam gidiyordu mavi ve bir ses geldi arkadan
-mavi !
-efendim beyaz
-gel mavi...
Gitti ve bir kez daha sımsıkı sarıldılar sonra dönüp arkasını yürüdü eve doğru...