Tuhaf

Alışmalıyım

Yeni ev, yeni okul, yeni bir yer...Hayatımda çok şey değişmişti. Annem öldükten sonra babam yıkılmıştı. Ağabeyim annemin öldüğü gün onunla kavgalı olduğu ve özür dileyemediği içi kendini suçlu hissediyor ve vicdanını rahatlatamıyordu bu yüzden ülkeleri gezmeye karar verdi. Ben annemi yaklaşık 4 yıldır görmüyorum, bu elimde olan bir şey değil o gitti ve onu çok özlüyorum. Bu sefer farklı olacaktı. Taşınmıştık ve heyecanlıydım, daha doğrusu babam sadece benim ona ihtiyaç duyacağım ve özel zamanlarda gelebilmek için okula pek yakın olmayan bir ev tutmuştu ama ben okulun yurdunda kalıyordum. Sabah yedide kalkıp okulun kırmızı, beyaz ve gri parçalardan oluşan formasını giydim, saçlarımı sola doğru ikiye ayırdım ve işte hazırdım. Okulun o büyük binasının kapısının önüne gelmiştik. İlk günümün zor olmasından korkuyordum. Bu okulda da havalı kızlar var mıydı, benim dışımda yeni gelenler var mıydı? Bu sorular aklımı kurcalıyordu. Zil çalmıştı işte başlıyorduk. Aslında korktuğum kadar kötü değildi tabi üç kişi ve bu üçünün beyaz atlı prensleri dışında... Selin, Senem ve Sinem bu üçlüyü anlatmanın en kolay yolu 4 kelimeydi; kibirli, asabi, kendini beğenmiş... Bu kızlar tam da kendi tiplerinden kişileri bulmuşlardı tencere-kapak gibi. Kerem, Kaan ve Mert; kendilerini her kızın hayalindeki mükemmel erkek arkadaşlar olarak görüyorlardı. Nerdeyse tüm kızlar da öyle düşünüyorlardı tek bir şey var; ben hariç. Okula başlayalı 1 haftaya yakın bir süre olmuştu. Şunu fark ettim ki Selin bu üçlüde daha çok söz hakkına sahipti ve tabi ki çıktığı kişi olan Kaan da erkekler üçlüsünde.Ben böyle şeylerle artık ilgilenmiyordum kırılan kalbimin onarımını zamana bırakmıştım. Aynı zamanda bu kızların yaptığı itici davranışlara kimse karşı çıkmıyordu. Herkes başını öne eğip kabulleniyordu. Kendimi derslerime verip iyi bir üniversiteye girmem yeni hedefimdi. Bu bir haftalık sürede arkadaş da edinmiştim tabi; Eylül ve Melis. İkisi de çok iyi kızlardı. Bana okula alışmamda, derslerimde ve daha birçok şeyde yardımcı olmuşlardı.