Don't hate me more ! just enough (အမုန္​း​ေတြရပ္​တန္​႔​ေပးပါ)

ch.6

           "အိသန္​ စည္​း​ေတြ​ေသခ်ာခ်ၿပီးၿပီလာ?"
   "အားလံုး စီစဥ္​ၿပီၿပီ သူဝင္​လာတာနဲ႔ ျပာျဖစ္​ဖို႔ အသင္​့ဘဲ !"
"သတိ​ေတာ့မ​ေပါ့နဲ႔ "

     သူမ ႏွစ္​ခ်ိဳက္​စြာအိပ္​​ေပ်ာ​္​​​ေနတယ္​ ဘာလိုလဲ ဆို သူမ က​ေလးဆံုး႐ႈံးသလို ျဖစ္​​ေနတာ သူမကိုယ္​ထဲက ဂြာဇီမိုတို အ​ေငြ႔အသက္​​ေတြကို အကုန္​႐ွင္​းထုပ္​ျပစ္​လိုက္​လို႔ ၿပီ​ေတာ့ သူမရဲ႕ လူသားကိုယ္​က အ​ေသ​ေကာင္​ မိစာၦ နဲ႔ ပတ္​သက္​ထားတာ မ​ေသတာအံ​ေျသစရာ​ေကာင္​း​ေနၿပီ
    
      သူမစိတ္​ဝိညဥ္​က သန္​႔စင္​​ေပမယ္​့ကိုယ္​က​ေတာ့ ညစ္​​ေထး​ေနၿပီ အခ်ိန္​ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် သူမ မိစာၦ ရဲ႕က​ေလးကို​ေတာင္​​ေမြးထုပ္​လိုက္​ရင္​ အားလံုးပ်တ္​စီ​ေနၿပီသားဘဲ
     
     ၿပီ​ေတာ့ သူမ စိတ္​ဝိညဥ္​​ ကို သူ​ေျမးအတြက္​ စ​ေတး​ေစခ်င္​တယ္​ သူ​ေျမးကလဲ ဒီက​ေလးမ ​ေမြးဖြားလာမဲ့ က​ေလးလိုဘဲ သူမထိန္​းခ်ဳပ္​ထားႏိုင္​တာဘဲ႐ွိတာ က​ေလးမ အႀကိမ္​ႀကိမ္​ ဝင္​စားႏိုင္​တာနဲ႔ တစ္​ဘဝ​ေသတာ မ​ေျပာျပ​ေလာက္​ဘူးမို႔လာ?

       သူမကို အျဖဴ​ေရာင္​ ပိုးသားဂါဝန္​႐ွည္​​ေလး ဘဲ ဝတ္​ထား​ေတာ
   
သူမကို အစီရင္​ ကုတင္​​ေပၚ တင္​ထားတယ္​ တစ္​ခန္​းလံုး အျပည္​့ဖ​ေယာင္​တိုင္​​ ​ေတြ ထြန္​းညိွထားၿပီ ​ေျခာက္​​ေထာင္​ၾကည္​​ေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳး​ေသာ မာန္​ႏၲန္​​ေတြ ​ေရထဲ့ဆြဲထားတယ္​

     ​ေရာင္​စဥ္​​ေတြ​ေတာင္​ထြက္​လာသလိုဘဲ
    
အဲ့ဒီအခ်ိန္​ သူမအိမ္​မွာက်န္​ခဲ့တဲ့ ဂြာဇီမိုတိုကလဲ သူလဲ သူမနဲ႔ အဆက္​ပ်တ္​သြားၿပီ သူတစ္​ကိုယ္​လံုး နာက်င္​ မႈ​ေတြ ခံစား​ေနရတယ္​
      အထူသျဖင္​့ သူမ...အျပင္​ အ​ေငြ႔အသက္​တစ္​ခု သူ မခံစားႏိုင္​တာနဲ႔ ​သူမအိမ္​က​ေန ခုန္​ပ်ံ​ေက်ာ္​လႊား ၿပီ သူမ အနံသပ္​​ေတြ ႐ွာ​ေဖြ​ေတာ့တယ္​ သူ....
     

    သူမကိုမ​ေတြ႔ႏိုင္​ရင္​ သူမကို ဆံုး႐ွံုးရမယ္​လို႔ သူခံစား​ေနရၿပီ...
   
   သူ​ေတာအုပ္​တစ္​ခုကို​ေရာက္​လာ ခဲ့တယ္​ အထဲမွာလဲ သူလို ​ေတာ့ မ​ေတြ႔ဘူး မွင္​စာ အို​ေတြနဲ႔ အဆင္​့နိမ္​့သူရဲ​ေတြဘဲ ​ေတြ႔တယ္​
  
​ေတာတစ္​ခုလံုးကလဲ မိုးသက္​​ေလျပင္​​ေတြ ျပင္​ထန္​​ေနကာ ​ေကာင္​ကင္​​ေပၚလဲ တိမ္​းမဲ​ေတြ မိုးႀကိဳး​ေတြ ထ်န္​ခ်ဳံ​ေနၿပီ ​ေတာအုပ္​အလည္​ကို
       သူလဲ သူနဂို႐ုပ္​ကို ထုပ္​ရ​ေတာ့တယ္​ အရပ္​၁၀​ေပနီပါး သူလူသားအ​ေသ​ေကာင္​ဆီ အ႐ိုးအဆစ္​​ေတြ ထိုးထြက္​လာခဲ့ၿပီ မ်က္​နာကလဲ အ႐ိုး​ေခါင္​ သာသာဘဲ ႀကီမားလြန္​း​ေနၿပီ လက္​သည္​း ႐ွည္​​ေတြလဲ ထြက္​လာၿပီ   တစ္​ကိုယ္​လံုး ပံုပ်တ္​ပန္​ပ်တ္​ျဖစ္​​ေနၿပီ သူ​ေက်ာမွာ လူအ႐ိုး​ေခါင္​​ေတြနဲ႔ ဓား​ေတြနဲ႔ ဖန္​တီးထားသလို ငွတ္​​ေမႊး​ေတြလို႔ ​ေတာင္​ပံ ႀကီ​ေပၚလာတယ္​
      
      ​ေတာ​တဲက မွင္​စာ​ေတြ​ေတာင္​ ထိပ္​လန္​႔ကုန္​ၿပိီ ဒီက အ​ေကာင္​​ေတြနဲ႔ စာရင္​ သူသက္​ခဲ့ဖူးတဲ့ လူ​ေတြ သူသင္​ဖူးတဲ့ အစီရင္​​ေတြက မနည္​းဘဲ​ေလ ငို​ေႂကြးသံ​ေတြ နာက်င္​သံ​ေတြ က ဆူညံလို႔​ေနတယ္​ ​ေျခာက္​ျခားထိပ္​လန္​႔ စရာ အျပည္​့ ​ေသြးပ်တ္​ခ်င္​စရာ
     
         မိစာၦ ဘုရင္​လိုဘဲ အကုန္​လံုးကို သူတစ္​​ေယာက္​ထဲ ဝင္​တိုက္​​ေတာ့တယ္​ ဝုန္​းဒိုင္​ကို က်ဲ​ေနတာဘဲ