Don't hate me more ! just enough (အမုန္​း​ေတြရပ္​တန္​႔​ေပးပါ)

ch .9

                   "ထ႐ိုင္​ ႐ွင္​ မိစာၦ ​ေတြ႐ွိတယ္​ဆိုတာယံုၾကည္​လာ?"
      "အင္​ ဘုရားသခင္​​ေတာင္​႐ွိၿပီ သူတို႔​ေတြ မ႐ွိဘူးလို႔​ေတြရင္​ မွားတာ​ေပါ့ !"

"က်မကို ဘုရားသခင္​ကယ္​ႏိုင္​မယ္​ထင္​လာ ?"
  "မင္​မွာ ၾကံဳ​ေတြ႔​ေနရတာ​ေတြအတြက္​လာ?".
         "အင္​ "

သူမတို႔​ေဆးရံု​ေခါင္​မိုး​ေပၚ ​ေနဝင္​ဆည္​းဆာကို ၾကည္​့​ေနရင္​နဲ႔ မ်က္​ဝန္​ခ်င္​ဆံုမိတယ္​ ထ႐ိုင္​ရဲ႕ ျပာလဲ့​ေနတဲ့ မ်က္​ဝန္​း​ေတြက သူမကို စိတ္​​ေအး​ေစတယ္​
          သူမစိတ္​​ေတြ လႈပ္​႐ွားလာခဲ့တယ္​   ထ႐ိုင္​ကလဲ သူမနဲ႔ နီကပ္​လာခဲ့တယ္​ ထ႐ိုင္​က သူမအ​ေပၚ​ေခါင္​ၫြတ္​လာရင္​နဲ႔ သူမႏုတ္​ခမ္​း​ေတြကို ထိ​ေတြ႔လာခဲ့တယ္​ ညင္​သာတယ္​ သူမသ​ေဘာက်တယ္​
         
သူမ ထ႐ိုင္​ရဲ႕ ခါး​ေတြကို ဆြဲဖက္​လိုက္​တယ္​ ထ႐ိုင္​ကလဲ သူမအ​ေပၚ တင္​က်ပ္​စြာျပန္​ဖက္​တြယ္​လာခဲ့တယ္​။

     သူမတို႔​ေတြအ​ေတာ္​ၾကာ နမ္​းဆြတ္​မိအၿပီမွာ
",ကိုယ္​မင္​ကို​ေစာင္​့​ေနခဲ့တာဘဲ အဲ့လစ္​ !"

"အခ်ိန္​​ေတြ ဘယ္​​ေလာက္​ၾကာခဲ့ၿပီလဲ ထ႐ိုင္​ !"
     "ႏွစ္​​ေတြအၾကားႀကီ​ေစာင္​့​ေနခဲ့ရသလိုခံစားခ်က္​ဘဲ အဲလစ္​ !"
    
"က်မလဲ အတူတူ ခံစားမိတယ္​ "

     "Ummm "
  ထ႐ိုင္​က သူမ ညာဘက္​လက္​က သူမကိုပိုက္​​ေထြၿပီ ဘယ္​ဘက္​ လက္​က သူမ​ေခါင္​ကိုထိန္​းသိမ္​းလ်က္​ အနမ္​း​ေတြ ​ေ႐ွ႕ဆက္​ခဲ့ၾကတယ္​ 
          တစ္​ဖက္​မွာ​ေတာ့ သူမအနံအသက္​​ေတြ သူရဲ႕ သူမကိုယ္​မွာစြဲ​ေနမယ္​့ အနံအသက္​​ေတြက ႐ွာမရ​ေအာင္​​ေပ်ာက္​ကြယ္​​ေနခဲ့ၿပီ လက္​႐ွိကမ႓ာရဲ႕ အ​ေလ့အထ​ေတြလဲမသိဘူး သူသိတာ သူမတစ္​​ေယာက္​ထဲ သူအခန္​း​ေလးထဲ မွာဘဲ ထိုင္​​ေစာင္​့​​ေနတာ​ေကာင္​တဲ့ အရာ​ေတာ့မဟုတ္​ဘူး
         
သူမတစ္​သက္​လံုးျပန္​မလာရင္​​ေကာ္​ ?
  သူစိတ္​​ေတြ အဆမတန္​ပူလာတယ္​ ဟို​ေမွာ္​ဆရာ ​ေပါက္​စကလဲ​ေပၚကိုမလာ​ေတာ့တာ    လမ္​းမ​ေတြထပ္​​ေပၚ​ေလွ်ာက္​လွမ္​း​ေနရင္​နဲ႔ သူနဲ႔ စိမ္​း​ေနတဲ့ ျမင္​ကြင္​း​ေတြ သူအိမ္​မက္​ထဲကအရာ​ေတြထက္​ စိမ္​း​ေနတဲ့ အရာ​ေတြ