"အလုပ်လုပ်နေတဲ့ နိုနိုကကြည့်လို့ကောင်းတယ်"
"အင်း"
"အင်းပဲပြောတာလား ကောင်းကောင်းပြန်ပြောလေ"
နာဂျယ်မင်းရဲ့စနောက်ပြီးပြောလိုက်တဲ့စကားတစ်ခွန်းမှာပြန်ကြည့်လာတဲ့ ဂျယ်နိုရဲ့အကြည့်ကြောင့်သူကိုယ်တိုင်အံ့ဩသွားရတယ်
"ကိုယ်အလုပ်လုပ်နေတာကို မင်းမမြင်တာလား။ နည်းနည်းပါးပါးနားလည်မှုရှိစမ်းပါ"
ဂျယ်နိုကိုစနောက်ရင်းပြုံးနေတဲ့ဂျယ်မင်းရဲ့အပြုံးတွေကပျောက်ကွယ်ပြီး မျက်ရည်တွေဝဲတက်လာခဲ့တယ်။
တစ်ယောက်တည်းအားတင်းရင်းမပြောထွက်နိုင်တော့ဘူးလို့ထင်တဲ့စကားတစ်ခွန်းကို ဂျယ်မင်းပြောလိုက်သည်။
"လမ်းခွဲရအောင်လီဂျယ်နို ဒီလောက်နဲ့ပဲ…"
"မင်းကိုအချိန်မပေးဘူးဆိုတဲ့အကြောင်းပြချင်နဲ့ပဲ အချိန်ပေးတဲ့လူကိုသွားရှာတော့မလို့လား ငါ့ကိုနည်းနည်းလေးတောင်နားမလည်ပေးနိုင်ဘူးလားနာဂျယ်မင်း"
ဂျယ်မင်းရဲ့စကားမဆုံးသေးခင် ဂျယ်နိုပြောလိုက်တဲ့စကားတွေကြောင့်ဂျယ်မင်းပို၍စိတ်နာမိတယ်။
"နှစ်ပတ် နိုနို"
"ဟမ်"
"မင်းနဲ့ငါနဲ့စတွဲခဲ့တဲ့နေ့တည်းက ပေးခဲ့တဲ့ကတိအတိုင်း ဒီနှစ်ပတ် ကိုအချိန်ပေးပြီးအတူတူနေကြမယ်။ ပြီးရင်တော့ငါတို့ဝေးကြမယ်"
"အင်းကိုယ်သဘောတူတယ်"
ပြောပြီးတဲ့ ဂျယ်မင်းကတော့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အခန်းထဲကိုဝင်ပြီးရှိုက်ငိုမိတယ်။
4 နှစ်တာအချိန်တွေက ဂျယ်နိုအတွက်ပြက်ရယ်ပြုစရာဖြစ်နေခဲ့တာလား။
အပြင်မှာအလုပ်လုပ်ရင်းကျန်ခဲ့တဲ့ ဂျယ်နိုကတော့ အချိန်တန်ရင်ဂျယ်မငက သူ့ဆီပြန်လာလိမ့်မယ်ဆိုပြီးပဲယုံကြည်နေသေးတယ်။ ဒီ့ထက်ပိုပြီးရင့်ကျက်ပေးပါ ကလေးလေးရယ်…
လူတစ်ယောက်ကိုအချစ်စစ်နဲ့ချစ်နိုင်ဖို့ အချိန်ဘယ်လောက်လိုလဲဆိုတာကို အချစ်ဝတ္ထုတွေမဖတ်ဖူးတဲ့ ဂျယ်မင်းကမသိဘူး။ ဒါပေမယ့် သူ့ရဲ့လက်တွေ့ဘဝမှာတော့ လူတစ်ယောက်ရှေ့မှာကျရှုံးစေဖို့ တစ်မိနစ်သာလိုခဲ့တယ်။
