A ネ sevgisiz çocuklardık

138 45 31
                                    

mitski-a pearl

.・✫・゜・。.

❝Sadece, bir savaşa aşık oldum ve kimse bana bittiğini söylemedi.❞

Mina telefonu kapattığında boş boş ekrana bakakaldım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Mina telefonu kapattığında boş boş ekrana bakakaldım. Emin olamıyordum kendimden.

Hayatım boyunca özgüvensiz biri olmuştum. Bu yüzden de kaybettiğim çok şey olmuştu. Ama şimdi işin ucunda Sunghoon vardı. Onun için kalbim deli gibi atıyor, endişeleniyordum. Siyah montumu giyip evden çıkarken nasıl göründüğüm hakkında ise hiçbir fikrim yoktu.

Han Nehri'ne gitmek için otobüse bindim. Adımlarım geri geri gidiyordu. Aslında yanlış bir şey yaptığım yoktu. Yine de ne bileyim işte... İçimdeki sesi susturmalıydım sanırım.

Han Nehri'ndeki durakta indikten sonra biraz yürüdüm. Yakınlardaki bir parktı. Parka geldiğimde etraf çok sessizdi. Ama ürpertici bir sessizlik değildi neyse ki. Salıncağın ileri geri giittiğinde tutunduğu demirlerden çıkan o ses sessizliği engelliyordu.

Oraya adımladım. Arkası dönüktü. Yavaşça salıncakta sallanıyordu. Yanındaki boş salıncağa oturdum. Bana bakmadı, ben de ona. Sadece etrafı izleyerek yavaşça sallandım salıncakta.

"Kendimi çaresiz hissettiğimde uzun zaman sonra da olsa yanımdasın."

Bir şey diyemedim. Dudaklarım aralandı fakat tek bir kelime çıkmadı.

"Büyümek ve yaş almaktan hep nefret ettim. Çocuk olmak istiyorum. Tekrardan, seninle birlikte." dedi.

"Ben de istiyorum. Keşke o günleri geri getirebilsem." Bana baktığında ona döndüm. Bakışlarım yüzünde gezdi. Özlemiştim. Artık kabul ediyorum ve şimdi emindim. İlk aşkımın hâlâ aşkım olduğuna.

"Çocukken annem ve babam sürekli kavga ederlerdi. Birbirlerine çirkin sözler söylerlerdi. Her duyduğumda kulaklarım tıkar ve sana gelirdim. Ama bıkmıştım. Onların bencil olmasından, bana hiç ilgi göstermemelerinden. Ben onlardan hiçbir zaman ne ilgi, ne de sevgi gördüm."

Gözleri dolunca bakışlarını kaçırdı. Ağlasa da konuşmaya devam etti. Sesinde şimdi daha da hissedilebilir bir kırıklık vardı.

"O kadar kızgındım ki bana ilgi gösteren tek varlığıma, sana, kötü sözler söyledim. Oysaki sen beni biliyordun. Sevgiye ihtiyacım olduğunu. Çocukça ve masum sevgini elimin tersiyle ittim ve gittim. Geriye dönüp baktığımda, sana ihtiyacım olduğunda, sen yoktun. Tek gördüğüm kırık bir kalpti."

"Sunghoon." Hıçkırarak ağlamaya başladı. Omuzları sarsılıyordu. Salıncaktan indim ve yanına gelip oturduğu hizaya çömeldim. Gözlerim doluydu. Belki ben de ağlıyordum. Yüzünü gömdüğü ellerini tuttum. Gözyaşlarını sildim.

Her ne kadar o benim kalbimi kırmış olsa da ben onun kırıklarını toparladım. Ellerimi kesseler bile bundan pişman olmadım.

"Ben bunu sorun etmedim. Çoğu şeyi de biliyordum zaten. Hatalı olan bendim. Özür dilerim. Çocukluk yaptım. Yaptık."

Ondan sonra her şey çok hızlı oldu. Sunghoon ellerini yanaklarıma koydu ve dudaklarımızı buluşturdu.

Soğuk bir kış günü, o kadar soğuk ki ellerimi hissetmiyorum. Ama kalbim hızlı atıyor. Gözyaşlarının sıcaklığını yanağımda hissediyorum.

Ayrıldığında gözlerini kaçırdı. "Şey," diye mırıldandı. "... eğer bu seni rahatsız etti-"

"Rahatsız olsam sana karşılık verir miydim sence?"

Ayağa kalkıp ellerimi cebime soktum. Gözlerimi utandığımdan ona çeviremiyordum.

"Çok soğuk." diyerek kapüşonunu başına geçirdi ve bana yaklaştı. Benim de kopüşonumu başıma örttüğünde gülümsedim.

"Yanlış anlamazsan, bana gelebilirsin." dedim.

Belli belirsiz bir tebessüm oluştu dudaklarında. "Yanlış anlayacak olsam seni öper miydim sence?" diyerek benim az önce dediğimi taklit ettiğinde güldüm.

Yürümeye başladık. Garip hissediyordum. Az önce bu yoldan endişeli ve üzgün geçerken şimdi mutluydum. O his o kadar güzeldi ki.

Sanki yıllardır içimde tuttuğum bir şey serbest kalmıştı. Hislerimi kilitlediğim kafesler açılmıştı.

Aşk buydu.

Yani, umarım.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


umarım severek okuyorsunuzdur ve oyluyorsunuzdur hayalet okuyucu olup beni üzmüyorsunuzdur 😭

çünkü ben sizi finalde bir güzel üzcem😊

💕







First Love Late SpringHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin