szybki numerek (gxg)

„Lauren...porozmawiamy?"

Wstałam, ledwo.
Nie chciało mi się żyć, byłam jak trup.
Poszłam się przebrać i szybko coś zjeść, kiedy wychodziłam przed drzwiami była karteczka.
Tylko od kogo i czemu?
Wzięłam ją do ręki i zobaczyłam treść.
„Steknilaś się?"

-Osoba która kochasz

Chwila..Amber?
Tylko czemu nie odpuści.
Nienawidzę jej za to co mi zrobiła, chciała mnie zabić a teraz nie dość ze wie gdzie mieszkam to mi wysyła jakieś liściki.
Chwila a może Ola jej dała?
Może się znają czy coś, to by było najgorsze co może być.
Bo lubię Ole ale jak zadaje się z NIĄ.
To to się złe skończy.

****

*Amber POV*

Właśnie sobie siedzę na moim krześle i patrzę na życiorys Oli.
Głupia dziewczynka która zauroczyła w NIEJ.
Lauren ona...ja ją prawie zabiłam z własnej głupoty to poszło za daleko i ona mnie chyba...nienawidzi?
Muszę z nią porozmawiać, tak.
Muszę się przejść do tego barku. Teraz.

***

Właśnie stoi przy ladzie i rozmawia z Olą chyba mnie nie zauważyła. Podeszłam bliżej jej i spojrzałam w oczy. Złapałyśmy kontakt wzrokowy. Ma piękne oczy tego nie zaprzeczę a po chwili powiedziała.

-Coś pani podać.-podkreśliła słowo pani poczułam się staro ale to ja muszę zacząć.
-Lauren porozmawiamy?
-Nie mamy o czym, nie znam cie.
Pociągłam ją za rękę i pochwalili wybiegliśmy z barku trzymałam ją mocno za rękę by nie uciekła.
Przygwoździłam ją do ściany i zaczęłam mówić.
-Przepraszam, porozmawiajmy..skarbie...
Zarumieniła się to dobrze moja praca i ja...cóż uwodzę każda i zostawiam ale Lauren ma to coś...
-P-przestań puść mnie!- chciała się wyrwać gdy nasze usta jedynie dzieliły milimetry.
-Nie.
-Amber! To boli-zaczęła płakać wiec trochę odsunęłam się od niej. To był błąd.
Uciekła.
Ale po chwili biegłam za nią była szybsza i na zakręcie ja zgubiłam.
Czemu ona jest taka niedostępna?

****

Wróciłam do domu wzięłam prysznic i teraz leżę na łóżko, a po chwili wpadłam na pomysł by zobaczyć instagrama i znalazłam jej.
„Lauren Price czy chcesz dodać tego użytkownika  do swoich znajomych?"

„Tak czy Nie?"