Burası da neresiydi böyle?
Kahverengi bulutların içinde her yerin sisli olduğu bir yerdeyim.
Hem ürpertici hemde oldukça merak uyandırıcı.
Etrafımda hiçbir şey yok her yer dümdüz,tek başımayım ne bir ses var ne de bir başkalarınında olduğuna dair işaret.
Yalnızca yürüyorum.
Nereye yürüdüğümü bile bilmiyorum.
Dakikalarca yürüdüm sonra bir karartı gördüm yaklaştıkça karartı yerini ışığa,aydınlığa yeşilliklerle süslenmiş maviliğe bırakmak için adeta derin bir çaba içerisindeydi.
Bu sefer koşarak, karaltıya yaklaştım.
Bir kuyu vardı.
Dış yüzeyi kilit taşlarına benzer eski taşlarla örülmüş yanında ve yerde duran eski bir kova bulunan bir kuyu...
Kuyuya yaklaştım yaklaştıkça içerisinden gelen ışık gözlerimi kamaştırıyordu.
Bir diğer elimle yüzümü sakınarak kuyunun içerisine eğildim,orası yemyeşildi kuyunun içinde sanki bir bahçe vardı.
Ve bir ses duydum;
"Züleyha gibi sevenin,
Yusuf gibi yâri olur."
Ter içinde uyandım.
Derin nefesler alırken başımın döndüğünü hissediyordum.
Sesimi annemgile duyurmamaya çalışarak sakince kalkıp mutfağa giderek bir bardak su içtim.
İki rekat namaz kılıp camın önüne oturdum.
Uzun süre düşündüm.
İki yıl geçmişti...
Fakat ne bu rüya değişiyordu,
ne de zihnimdeki düşünceler.
Belki yanlış biliyorum fakat insan kendine mukayyet olamazken,yüreğine nasıl mukayyet olsun...
Nasıl kendini sakınsın.
Çok zordu.
Karşı taraftan bir şey beklemeden ve yalnız bir saniyelik bir görüntüyle birbirine bakmanın ardından beklemek zordu.
Neyi beklediğini bilmemek,neler hissettiğini bilmemek,durgun olduğunu fark eden çevrene ve ailene açıklama yapamamak hepsi birer imtihandı adeta benim için...
Artık yorulmuştum.
Bazen nasıl ve kadar hızlı duygulara kapıldığımı algılamaya güçlük çekiyorum fakat sonra "Her zorlukla beraber elbet bir kolaylığını olduğunu" hatırlayarak yüreğimi ferah tutmaya gayret ediyorum.
Ben tüm bunları düşünürken namaz vakti gitmişti.
Namazımı kıldıktan sonra uzun süre seccade de dua ettim...
En etkili,dilsiz yakarıştı dua,
tek ve bir olana yakarış...
.
.
.
.
"Günaydın efenim."
"Günaydın Zeynep."
Zeynep sınıftan arkadaşım.
Okulun ilk günü tanıştık tatlı ve oldukça samimi bir kız minnoş bir havası var.
Okul dışında pek kendisiyle görüşmüyoruz. Oldukça yoğun bir aile hayatları olduğunu biliyorum yalnızca bu yüzden pek üstelemiyorum.
"Nasıl geçti sınav?"
"İyiydi ya fena değildi."
"Ne zaman böyle desen yüz alıyorsun ama kardeşş."
"O da bizim işin sırrı kardeşş."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Takkesine Kurban
Espiritual"Hşt! Numaranı versene." Ay bu odun kim kız! Betül'e doğru eğilip kısık sesle; "İnsan pat diye bir insandan numarasını ister mi kanki?" "Kızda cevap vermiyor korkuyor mu ne?!" Bana kaş göz yapan Betül kuşuma "Ne diyorsun yaa ,anlamıyorum." dedim. "...
