KURTARICI+18

1.

Selaaam. Umarım bölümü beğenirsiniz. İyi okumalar

Artık tek kurtuluşu ölmek olan bir kızdı arya

Aynaya baktım son kez. Yüzümde artık saymayı bıraktığım yaralar, morluklar, kanlar vardı her zamanki gibi. Çocukluğum çalındı, gençliğim yenildi ve ben defalarca öldürüldüm. Ruhum ne kadar ölü olsada bedenim ayaktaydı.

Ayakta mıydı?

Yüzümde, kollarımda, bacaklarımda, karnımda, sırtımda, boynumda her yerimde bir yara, bir iz varken, bedenime ayakta dememem lazım. Birde bu beden defalarca tacize uğramışken.

Destek olan kimse olmadı. Ne bir ailem vardı ne bir arkadaşım.

Annem ve babam öldüğü gün dayıma verdiler beni. Dayım bana babalık yapar sandım. Yokluğunu doldurur sandım.
Oysa onun niyeti hep farklı olmuştu.
Yıllarca katlandım buna. Yıllarca dayak yedim, karanlık odalara kapatıldıp tacize uğradım. Her dokunuşunda tekrar öldüm. Her ismimi anışında hayata lanet ettim. Her bana vurduğunda açılan yeni yara için beddua etttim.

Dövdükten sonra evdeki doktor yaralarıma pansuman yapıyor. 1 gün sonra o yaralar kabuk bile bağlamadan soyuluyordu. Ölmek bundan daha acısızdır kim bilir.

Birazdaha öğrenmiş olurum:)

Ölümden belli zamana kadar korktum. Ama sonrasında defalarca intihara kalkıştım. Hiçbirinde beceremedim. Kaçmaya çalıştım. Her kaçısımda tekrer dayak yedim. Tek kaçış yolum ölümdü. Ama her ölme çabam boşa çıkıyordu. Fakat bu sondu. Bugün yaşanan olaydan sonra ne olursa olsun ölmek için çabalıycaktım.

Bu sabah

"Geç karşıma"

Lafını ikiletmeden karşısına geçtim. O koltukta bacak bacak üstüne oturmuştu. Bende bir köle gibi karşısında kafamı eğerek diyiceklerini bekledim.

"artık sana dokunmayacağım. Elimi kaldırmıycağım"

Duyduğum sözleri gercekten duyuyormuydum?. Kulaklarım mı yanlış işitiyordu yoksa bu bir rüya mıydı.

Kafamı kaldırıp yüzüne baktım. Sırıtıyordu. Yüzünü görünce anladım. O asla iyi bir insan olamazdı. Bu ihtimali düşünmem bile benim hatamdı.

"Artık güzelliğine önem vericeksin. Yüzün ve vücudunu güzel tutacaksın."

Hâla neden böyle konuştuğunu anlamamıştım. Bu işin içinden birşey çıkacağına emindim.

"Gece kadını olucaksın"
.
.
.

Bu güne kadar beceremediğim intiharı şuan becericeğime emindim. Artık bir kurtuluşum olmalı. Bu iğrenç hayatı yaşamaktansa ölmeliydim. Ölerek kaçmak korkaklıktı. Evet ben bur korkaktım.

Elimdeki bıçağın ucunu hiç tereddüt etmeden karnıma sapladım. Hissettiğim acı canımı yakmıyordu. Benim canım yanmaları alışıktı.

Bıçağı çıkarttım ve bir kere daha başka bir yere sapladım. Başım dönsede devam ettim. Elimin gücü durmuştu. Gözlerim bulanıklaştı. Yerlerde kanları gördüm. Ve gözlerim kapandı.
.
.
.

Selaaam. Umarım begenmişsinizdir. Güzel gidiyo gibi ya. İçime sindi bu bölüm.