Tozlu Elma

2-İlk Kurban Kim?

Sorduğum soruyla ortalık buz kesti. Hepimiz birbirimize bakıp öylece duruyorduk. Kimsenin konuşacak cesareti yoktu. Sessizliği bozan ilk kişi Berk oldu.

Berk: ben olurum ilk kurban

Ali: hayır Berk saçmalama, ben kardeşimi o psikopatın eline vermem.

Cemre: berk ne saçmalıyorsun sen? Hayır hayır hayır 1000 kere hayır.

Duru: y-ya s-sana b-bir şey y-yaparsa

Berk: e arkadaşlar ne yapalım, başkası mı kurban olsun istiyorsunuz?

Arap: la bebe doğru diyon, doğru diyon da, biz seni nasıl o adamın eline atalım.

Mavi: yada kadının, kim olduğunu bilmiyoruz sonuçta.

Zeyno: bence hiç kimse bir şey yazmasın, belki bu olay şaka falandır.

Çağrı: Zeynom haklı bence

Ege: aynen kankslar bencede öyle yapalım

Hepimiz bir şey yazmama konusunda anlaştık. Mesajda yazdığına göre saat 21'e kadar süremiz vardı. Hepimiz saat 21'de benim evimde buluşmaya karar verdik. Bu sırada zil çaldı. Hiçbirimiz bundan sonraki derslere odaklanamadık. Bugün gelen mesajlar kafamızı kurcalıyordu, ne kadar düşünürsek düşünelim olaya mantıklı bir açıklama bulamıyorduk ve bu bizi daha çok geriyordu.

Sonunda son ders zilide çalınca okuldan çıktık. Herkes çok gergindi ve bu yüzden kafa dağıtmak istiyordu. Mavi ve duru bizden farklı mahallelerde oturduğu için ali ve Arap onları evlerine kadar bırakmaya gitmişti. Bizim vefaya verdiğimiz gazla o da hazalı evine bırakmayı teklif etmişti. Evlerimiz arasında çok bir mesafe yoktu ama ikisi birlikte olmak için bilerek yolu uzatıyordu. Cemre ve Berk ise sinemaya gidip biraz kafa dağıtmak istemişlerdi.

Geriye Ege, çağrı ve ben kalmıştık. Ege biz yalnız kalalım diye bir bahane bulup uzaklaşmıştı. Biz sessizce yolda yürürken çağrı bir anda konuşmaya başladı.

Çağrı: zeyno nasılsın? İkimiz yalnız kalamıyoruz uzun zamandır.

Zeyno: bugün ki mesajdan sonra pekte iyi değilim çağrı yaaaa. Korkuyorum biraz.

Çağrı: korkma zeyno bak biz burdayız, ben burdayım

Bu sözleri kalbimin çarpması için yetmişti. İyi ki varsın diyip ona sarıldığımda sanki tüm dünya benim olmuştu. Tamamlandığımı hissetmiştim. Keşke sen de beni sevsen çağrı, birlikte mutlu mesut yaşasak, evlensek bide 3 tanede çocuğumuz olsa tamamdır bu iş, diye düşünürken çağrı bir anda gülerek benden ayrıldı.

Çağrı: 3 çocuk biraz fazla değil mi sence de? 2 yeter bence.

Ne diyordu bu çocuk. Beynimi okumasına imkan yoktu dimi. Yoksa... Hayır hayır bu salaklığı yapmış olamazdım dimi. Çağrı benim bu halimi farketmiş olacak ki gülmeye başladı.

Çağrı: sakin olll! Tamam 3 çocuğa da okeyim ama sence de biraz hızlı gitmiyor muyuz zeynocum.

Kızmamıştı. Hatta esprili bir yolla 3 çocuğa okeyim demişti. Lan lannn, o da beni mi seviyordu yoksa!? Hadi zeyno hadi kızım tam sırası şimdi, yap şu aşk itirafını hadi.