រឿងខ្លី

លោកប៉ាសណ្វពចិត្ត🔞

បច្ចុប្បន្ន{}

<បៃឯងជាបៃមែនទេហឹ..ហឹក..>បៀវលើកដៃ ស្ទាបមុខបៃបឺន

<មែនយើងជាបៃ..>បៃបឺនក្រវែងដៃបៀវចេញ

<ទេមិនអាចទេ..ហឹក..បៃ..បៃបានស្លាប់ហើយ..ហឹក..យើងឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែភហឹក..ហឹក>បៀវយំ គោះទ្រូងបៃបឺនឭសូរ.(ឌឹបៗ)។

<ស្ដាប់យើងឲច្បាល់យើងជាវេហ្គាជាក្មេងដែរឱឯងឲគេសម្លាប់យើងនោះ ...ផាច់>និយាយចប់បៃបឺនក៏ទះបៀវមួយ កំផ្លៀង ធ្វើឲបៀវងាកទៅខាង។

<ទេ...ហឹក..ហឹក..ឯងកហុកបៃមិនមែនជាមនុស្សចឹងទេ..ហឹក> បៀវយកដែកខ្ទប់មុខស្រែកខ្លាំងៗ

<ពីមុនយើងយើងវាល្ងង់ទៅជឿតាមឯងតែពេលនេះយើងវាឈប់ល្ងង់ហើយអាភីត>បៃបឺនចាប់ដៃបៀវហែកចេញពីគ្នាស្រែកបៀវដែរយំញ័រខ្លួន។

<ទេ...ហឹកទេ...ហឹក>បៀវយំក្រវីក្បាល

<ទេ.. ហឺស យើងនឹងពិសោធន៍ឯងមើលថាយើងជាបៃឬក៏មិនមែនជាបៃ>

បឺនបៃនិយាយហើយក៏ទៅខាំ ញីញ៉ក់កបៀវ យ៉ាងកម្រោលខាំផងបឺតផងរហូតចេញស្នាមជាំជាដំៗដូចជា គ្រាប់ឈាម។

<បានហើយឈប់ទៅ..ហឹក..ហឹក>បៀវយំផងរើជងតែថាបៀវគិតហេតែឈ្នះ មនុស្សតណ្ហានោះ។

<ហឹក..ឈប់ទៅ..ហឹក .អ៊ុប>ដោយថ្លង់នឹងសម្លេងយំបៃបឺនក៏ងើបពីរញីញ៉ក់កមកជាបឺតមាត៎វិញ។

<ហឺ....ហឺ.ហឺៗ>បៀវស្រែកចេញសម្លេងតាម បំពង់ក។

<ហឹម..ហឹម..ហឹម>បៃបឺនបឺតរហូរដល់បបូរមាត់ ពណ៌ផ្កាឈូកប្រែទៅជាស្លេកដូចគ្មានជាតិ..តែអ្នកណាខ្វល់បៃបឺននៅតែបឺតរហូតដល់មានមានអារម្មណ៍ថារស់ជាតិភ្លាវៗចូលក្នុងមាត់ទើបគេងើបមើលមុខបៀវឃើញថាមានឈាមតិចនៅបបូរមាត់បៀវ។

<អារោគ..ចិត្ត...យើងមិនគួរណាចិញ្ចឹមឯងទេយើងគួរថាទៅរៀបការជាមួយណាតល្អជាង..ផាច៎>និយាយមិនទាន់បាន ប៉ុន្មានផងក៏ត្រូវមួយកំផ្លៀង។

<ទោះអូនទៅរៀបការជាមួយស្រីម្នាក៎នោះក៏អូននៅតែជាប្រពន្ធបង..ហឺស .ហឺស..>បៃបឺននិយាយផងសើចផង។

<យើងមិនមែនជាប្រពន្ធឯងទេហឹក..លែងយើង>បៀវ

<លែងហឺស..ដោះអាវឯង>បៃបឺនស្រាប់តែឈប់សើច និយាយមុខមើលម៉ាត់។