នៅក្នុងភូមិដល់តូចមួយដែរនៅក្នុងតំបន់ជនបទមានអ្នកភូមិចំនួនតិចមែនតែតំបន់នេះ ពោរពេញទៅដោយសុភមង្គល មានផ្ទះតូចៗ ព្រៃឈើពណ៌បៃតងស្រស់នឹង ទេសភាពស្រស់ស្អាតគួរឱ្យចង់គយគន់។
ងាកមកមើលផ្ទះតូចមួយមានក្មេងប្រុសម្នាក់កពុងខាំ នំប៉័ងនឹងមាត់ដៃកពុងចង់ស្បែកជើង
"លោកបង..លោកបងដល់ម៉ោងហើយ"ភ្លាមនោះក៏មានក្មេងប្រុសម៉ាប់ម្នាក់រត់មកទាំងទ្រហិទ្រហកប្រាប់ទៅកលោះតូចដែរកពុងចង់ស្បែកជើងនោះ
"ហឺយអាម៉ាប់.ឯងយឺតម្លេះ.ម៉ាក់កូន ជម្រាបលាទៅរៀនហើយ..តោះអាម៉ាប់"លឺថាដល់ម៉ោងភ្លាមកំលោះតូចនោះក៏មិនខ្វល់ពីស្បែកថាចង់ហើយឫនៅទេលើកដៃសំពះជម្រាបម្តាយហើយក៏កៀកអាម៉ាប់រត់យ៉ាងលឿនទៅសាលា
"កូននេះ"ម្តាយភីតនិយាយទាំងសើច
លាសារៀន
"ហឺ..ហឺ....លោកបងអើយហត់ណាស់"គ្រាន់តែមកដល់ថ្នាក់ភ្លាមអាម៉ាប់នោះដាក់គូទអង្គុយលើកតុទាំងហត់
"ហាហា..ឯងគួរតែសម្រក់គីឡូខ្លះហើយ"ភីតសើចទាំងសប្បាយព្រោះបានធ្វើបាបអាម៉ាប់ដែរជាមិត្តរបស់គេ
សុំណែនាំតិចណា
ឈ្មោះ:ភីត
អាយុ:19
ក្មេងម្នាក់ដែរម៉ាប់រត់តាមភីត
ឈ្មោះ: បូស្តន
អាយុ:17
ចូលសាច់រឿងវិញ
ភ្លាមបូស្តនក៏នឹកឃើញថាថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែរភីតបញ្ចប់កាសិស្សា
"លោកបងហា."បូស្តនផ្តើមធ្វើមុខកម្សត់
"វាស្អីឯងអាជ្រូក"ភីតនិយាយទាំងលេងសើច
"ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែរលោកបងបញ្ចប់ថ្នាក់ហើយតើលោកបងទៅណាទៅ..ហឹក"បូស្តននិយាយទាំងចង់យំតិចៗ
"បូស្តនឯងគិតមើលថាគួរទៅណា..ទៅចិន..ឫបារាំងទៅណ៎"ភីតដឹងថាបូស្តនកពុងតែចង់យំទើបញ្ចោះឲយំថែម
"ហឹក..បងភីតហា.បូស្តនអាម៉ាប់ម្នាក់នេះមិនចង់បែកពីបងទេហឹ..ហឹក"បូស្តននិយាយហើយក៏ចូលទៅយំអោបភីតធ្វើឲសិស្សនាំគ្នាសើចពេញថ្នាក់
