នៅក្នុងបន្ទប់ងងឹតមួយកពុងមានក្មេងប្រុសម្នាក់កំពុងអង្គុយអោបជង្គង់យំយ៉ាងខ្លាំងទាស់ត្រង់ថាមិនឮសំឡេងឃើញត្រឹមតែកន្ត្រាក់ខ្លួនខ្លាំងខ្លាំងតាមអាម្មរណ៍ឈឺចាប់។
បកទៅ10នាទីមុន}
"មីង......"ភីតដែរដើរមកពីរធ្វើការវិញដោយស្នាមញញឹមដើរចូលមកដល់ផ្ទះរកស្រែកហៅអ្នកជាមីងថាគេក៏លឺសំឡេងឈ្លោះគ្នាយ៉ាងខ្លាំងទើបសម្រេចចិត្តឈរស្ដាប់ ក្បែរទ្វារ។
"នាងល្ងង់...អញប្រាប់ហើយប្រាប់ទៀតថាអាក្មេងនឹងវាគ្មានតម្លៃសម្រាប់អញទេ"យាយអាតជាម៉ែក្មេកមីងរបស់ភីតចង្អុរក្បាលរបស់មីងភីតខ្លាំងៗឯប្តីគាត់អង្គុយមើលធ្វើប្រងើយ។
"ម៉ែ...ម៉ែកុំនិយាយបែបនេះអីភីតគេមានតម្លៃដូចជាក្មេង ទូទៅអញ្ចឹង"មីងរបស់ភីតក្រវែងដៃគាត់ចេញមុននឹងនិយាយ
"ហឹល...តម្លៃឯណាទៅតម្លៃរបស់វាបើវាមានតម្លៃមែនណាមិនមែនម៉ែវាទុកវាមកនៅជាមួយឯងទេហើយរត់តាមប្រុសទេ"ម្តាយក្មេកសើចតិចមុននឹងស្រែកដាក់មីងរបស់ភីតខ្លាំងៗ
"ឈប់មើលងាយបងស្រីខ្ញុំទៀតទៅម៉ែគាត់មិនបានរត់តាមអ្នកណាទេគឺគាត់រកលុយមក ចិញ្ចឹមក្បាលម៉ែនិងកូនប្រុសម៉ែហ្នឹងហើយ"មីងរបស់ភីតទ្រាំមិនបានក៏ដាក់ទៅវិញទៅទឹកភ្នែភ។
" នាងចំប៉ានាងឯងហ៊ានសម្ដីធំដាក់អញផងហេ"ម្តាយក្មេកមីងចំប៉ាស្រែកមកវិញជាខ្លាំង
"ឯភីតវិញឈរស្ដាប់ក្បែរទ្វាទឹកភ្នែភហូរមកមិនដឹងខ្លួនមើលទៅមីងរបស៎ខ្លួនទាំង អាណិតគាត់តែងតែការពារគេពីរពាក្យសម្តីទាំងអស់នេះពេលខ្លះគាត់ត្រូវទទួលយកខ្លួនឯងក៏ថាបាន។
"ហឺយ..បានហើយម៉ែនាងចំប៉ាបើនាងនៅតែចិញ្ចឹមវាទៀតស្អែករើចេញពីរផ្ទះអញទៅ"ប្តីមីងចំប៉ាងើបមកស្រែកធ្វើឲមីងចំប៉ាដែរស្ដាប់ហើយបេះដូងគាត់សឹងធ្លាក់ដល់ដី..នេះហេប្តីគាត់។
"បងនិយាយថាមិច"មីងចំប៉ាងាកមកមើលប្តីគាត់ទាំងហួសចិត្ត
"អឺដូចដែរស្ដាប់លឺចឹង.. ផ្ទះអញគ្មានអង្គរឱ្យពីរនាក់អីស៊ីទេ"ផាំង"គាត់និយាយហើយទះតុមួយទំហឹងមិនឡើងទៅលើបាត់។
