<អា...ហិ...ឈ...ឈឺណាស់..អ្អាស់>បៀវដឹងថាថ្ងូរឫយំទេ។
<ហឹម..ទ្រាំសិនទៅយើងក៏ពីបាកដែរ.អា>បៃបឺនគេខំបុកចូលមួយៗព្រោះជាលើកដំបូងរបស៎បៀវចឹង ធ្វើឲ្យបៀវរឹតរបស់គេខ្លាំងណាស់។<អ្នកដឹងបានដឹងអ្នកមិនដឹងនៅតែមិនដឹង>
<អាស...ដក..ដក..ចេញសិនទៅ..អ្អាស៎>បៀវពេលនេះគេយំលែងចេញហើយ គេគ្រវីក្បាលញាប់ឆ្មារ។
<ឯងទ្រាំបន្តិចទៅ...អាស>បៃបឺនពេលនេះ ញើសហូតដូចទឹកតក់ទៅលើបៀវ។
<សអា..អា.....អាស់>បៀវ រលាក់ខ្លួនតាមចង្វាក់បៃបឺន។
បានបន្តិចក្រោយមកបៀវគេក៏ឈប់ឈឺនៅសល់តែអារម្មណ៍ស្រួលៗឯបៃបឺនវិញពេលឃើញបៀវមិន សុំអង្វរទៀតឲដកទៀតទើបគេ បន្ថែមល្បឿន។
<អា..អ្អាស..អាស..អា...>ដោយឃើញបៀវថ្ងូរ ជំហរមាត់វាជា ឱកាសរបស់បៃបឺនហើយ
<ហឹម..អេម អឹម>បៃបឺនបានឱនមុខទៅជិតមុខបៀវ ហើយក៏សឹកអណ្ដាកចូលក្នុងមាត់បៀវក្រលែងអណ្តាតគ្នាចុះឡើងដូចគ្នាមិនបានខ្ពើមរ រអើមសោះ។
ហឹមវា បៀមស្គាល់គ្រាប់មកទេដឹងបានផ្អែមយ៉ាងនេះ]
បៀវគិតក្នុងចិត្តផ្លាប់..ផ្លាប់..ជីបៗៗ>ក្នុងបន្ទប់ពេលនេះមានតែសម្លេងសាច់ប៉ះនិងប៉ះនឹងសម្លេងបឺត។
<ហឺយ.... ចេញហើយអា..> បានបន្តិចបាយបិណ្ឌ ក៏បាញ់ទឹកខាប់ៗចូលទៅក្នុងខ្លួនបៀវ។
<អាស.....> បៀវស្រែកមួយទំហឹងពេលបៃបឺនដកចេញ។
<ឯងសន្យាថាមិនធ្វើបាបប៉ាយើងទេ...អឺ..ហឺយ> បៀវនិយាយ ដោយដង្ហើមដង្ហក់
<អ្នកណាទៅធ្វើបាបប៉ាក្មេកកូនឯងនោះប្រពន្ធសម្លាញ់>បៃបឺនចូលមកអោបបៀវ
< ប្រាកដទេ> បៀវមើលមុខបៃបឺន
< ប្រាកដណាស់> មើលមកបៀវហើយបើខ្សែភ្នែភប្រាកដជាក់ជាមិនខាន។
<ហឺម...ធ្វើ..ធ្វើអីទៀតហើយ>បៀវដកដង្ហើមមិនទាន់ស្រួលបួលផងបៃបឺនក៏លើកគេឲអង្គុយ
<ដូរក្បាច់>បៃបឺននិយាយហើយក៏លើកពរបៀវទៅរកតុមូលមួយនៅជិតនោះហើយដាក់ បៀវហើយលោកជង្គង់ផ្កាប់ក្បាលនិងតុ។
<យើងទៅលែងរួចហើយ>បៀវ
<បើអូនទៅលែងបងធ្វើម្នាក់ឯងក៏បាន>បៃបឺននិយាយហើយក៏ចប់ផ្តើមដាក់ចូល។
ធ្វើបានបន្តតិចបៀវក៏សន្លប់បាត់នៅតែបៃបឺនធ្វើម្នាក់ឮងឡើងបាក់តុបៃបឺនគេធ្វើនៅបន្ទប់ទឹកផង..គ្រែផងតុផង កៀន បង្អួចផងយាយទៅគឺធ្វើ មកបន្ទប់ម្នាក់ឯងហើយថ្ងូរតែឯង។
<ពេលនេះបងបានអូនមកវិញហើយ>បៃបឺននិយាយហើយក៏គេងអោបបៀវដែរសន្លប់នៅលើកគ្រែហើយគេក៏អោបបៀវគេងតាមបៀវបាត់ទៅ។ចង់យាយថាម៉ោង4ភ្លឺហើយបានគេគេង
ចំណែកលោកកនវិញត្រូវបានកូនចៅគេបាញ់សម្លាប់តាំងពីរទៅ វៀតណាមថ្ងៃដំបូងម្លេះ។
ចប់ដោយបរិបូណ៍។
~~~~~~~~~~~~~\\\\\\\\\\\
រឿងនេះមើលទៅចប់ដូចជារាងភ្លាវតិចហើយតែញុមក៏មិនចង់សរសេរតដែរព្រោះតែចំណងជើងដាក់រឿងខ្លីតែនេះដឹង ប៉ុន្មានភាគទេ😅😅