Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşamımızın sekiz farklı aşaması vardır; ilk önce buzlarla kaplıdır her yer, kaskatı kesilir hareket edemezsin.
Sonra biri gelir, öyle sıcaktır ki buzlarını eritir ve seni suya çevirir. Akıp gider ruhun ona.
Ateşi tenini cayır cayır yakmaya başlar bu sefer, acıtır deli gibi. Kurtuldum sandığında aslında anlarsın ki sadece kaçabilmen için alanını genişletmiştir.
Havaya karışırsın, uçuyormuş gibi hisseder ve özgürlüğün tadına varırsın ilk defa. Bulutlara ulaşır ve tüm dünyaya yükseklerden bakma fırsatı bulursun.
Ama bu da kısa sürer, karşılaştığın bulutlar negatif enerjisini yükler sana bu sefer de geri dönmek istersin geldiğin yere, yuvana. Bir yıldırım olur geride bıraktığın taneciklere tutunarak geçmişine kavuşursun.
Toprakla buluşan ayakların özlemle karıncalanır, gerçekliğin acı ve tatlı kucaklamasını minnetle kabul edersin.
Öyle hasret kalmışsındır ruhunu teslim ettiğin ellere, yine aynı döngüye girme olasılığını es geçip yeniden yaslanmak istersin bunun sana sadece zorluk çektireceğini bile bile.
İnsansındır çünkü, hata yapmaya doğmuşsundur. İşte tam olarak bunu fark ettiğinde kendini yeniden donmuş halde bulursun, bizler geldiğimiz yere geri dönmek zorundayız ve her birimiz hakikati aramayı seçmek yerine kaçmayı tercih ediyoruz.
Buzdan duvarlarımızı etrafımıza saran kişi oluyoruz, başkaları gelip nefes almamıza yardım etmesin diye de derin suların altına gömülüyoruz.
Buz dağının görünmeyen kısmında sonsuza kadar yaşamaya çalışıyoruz, anka kuşunun alevlerinden kaçar gibi köşemize çekilip maviliklere sığınıyoruz.
Biliyoruz ki kendimizi kaptırırsak eğer erir, yanar, havaya karışır, gürültüyle birlikte yine ona döner, ruhumuz avuçlarındaki bir miktar kum gibi aralık bıraktığı parmakları arasından kayıp gider ve insanlığa olan inancımızı yitiririz.
Bunu sahiden de biliyoruz ama aklımızın her zerresiyle reddediyoruz.
Ve kalbimizde akan kanı feda edecek kadar onun ateşiyle ölmeyi diliyoruz, sanıyoruz ki bu sayede küllerimiz birbirine karışacak ve tek bir beden olarak yeniden doğacağız.
