One Shots

🌼Why Not We🌼

🌼🌼🌼

" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ "

ဌာနတွင် တာဝန်ကျသော ဆရာတစ်ယောက်ကို
ကျေးဇူးတင်စကားဆိုပြီးလျှင် အပြင်ဘက်သို့
မဆိုင်းမတွပင် ထွက်လာခဲ့သည်။ ဌာနအတွင်းမှထွက်လာသည့်အချိန်တွင် တစ်စုံတစ်ယောက်မှာတော့ Library ဘေးက Coffeeဆိုင်ထဲရောက်နှင့်နေပြီး ဖြစ်သည်။ ခဏစောင့်ပါဟု အတန်တန်မှာထားရက်နှင့် စိတ်မရှည်တတ်ပုံကသူ့အပြင် နှစ်ယောက်
မရှိ‌တော့‌သလိုပင်။

ဌာနအတွင်းမှ လက်မှတ်ထိုးပြီးလက်ခံယူထားသည့်
အထုပ်ငယ်သည် ဒီမိုးလက်ထဲ တယုတယနှင့်ပင်
ပါလာခဲ့သည်။ အထုပ်ပိုင်ရှင်အစစ်က ဒီမိုးမဟုတ်ပါ။ကော်ဖီဆိုင်ထဲ ရောက်နှင့်နေပြီးဖြစ်သည့် ဒီမိုး၏ တစ်ဦးတည်းသောသူငယ်ချင်းဖြစ်သည့် နေဝန်းစက်ရှိန်ပင် ဖြစ်သည်။

ယခုလိုနေစက်အစား ဌာနဆီသို့ရောက်လာသည့်ပစ္စည်းများကို လက်ခံယူပေးနေရသည်မှာ တစ်ကြိမ် နှစ်ကြိမ် မကတော့။ အတိအကျပြောရလျှင် ပထမနှစ်မှစယခု တတိယနှစ်သို့ ရောက်လာသည့်အချိန်အထိ သုံးနှစ်ပင်ရှိခဲ့ပြီ။

သို့သော် ပို့သူပိုင်ရှင်မှာတော့ မည်သူဖြစ်မှန်း နေစက်ရောဒီမိုးပါ မသိနေချေ။

ဒီမိုးCoffee ဆိုင်ထဲရောက်သည့်အချိန်တွင်တစ်ဖက်က နေစက်သည် မျက်ခုံးနှစ်ဖက်လုံး တွန့်ချိုးနေပြီ။
ဘာကိုအလိုမကျဖြစ်နေမှန်း ဒီမိုး အသေအချာသိတာကြောင့်တိတ်တဆိတ်သာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

" ရော့.. မင်းအထုပ် "

နေစက် ဘေးနားကလွတ်နေသည့်ခုံတွင် ဝင်ထိုင်ရင်း
လက်ထဲကအထုပ်ကိုလည်း နေစက်ရှေ့ချပေးသည်။

ဒီမိုးကို အလိုမကျသလို တစ်ချက်သာလှမ်းကြည့်ပြီး အထုပ်ဆီလက်လှမ်းလိုက်သည်။အထုပ်ကို သေချာစွာကိုင်တွယ်ကြည့်နေသည်မှာ ဒီမိုးထက်တောင် ဂရုစိုက်နေသေး။သို့သော်လည်း အလိုမကျသလိုဖြစ်နေရကောင်းလားဟု နေစက်ကိုအပြစ်မတင်မိ။

ဒီမိုးပင် သုံးနှစ်တိတိ တိတ်တဆိတ်လက်ဆောင်ပေးပို့နေသူကို စိတ်ဝင်တစားရှိနေမိလျှင် ကာယကံရှင်ဖြစ်သည့် စိတ်မရှည်တတ်သူနေစက်ဆိုလျှင် မည်မျှတောင် နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေပါလိမ့်။