maffia meid

Help!! School!!

BIEP BIEP BIEP!!!! Arg ik haat die stomme kut wekker, kan hij niet even tien minuten uit blijven in de vakantie... Wacht eens even, ik pak mijn mobiel en strijk even met mijn vingers over het van kleine kristallen gevormde doodshoofd op mijn hoesje...het steekt zo mooi af tegen het zwart. Wacht ik ging kijken welke dag het was...HOLY CRAP!!! Daar ging mijn relaxte ochtend...ik moest naar school...over met de rust, over met het uitslapen, over met het laat gaan slapen...oh nee, dat laatste niet. Hoe dan ook ik ga ff snel douchen en ga voor mijn kast staan...nu kwam het moeilijkste...kleren kiezen... Ik koos voor een crop-top met de text 'don't look, I'll kill you' erop. Verder koos ik voor een gewone spijkerbroek en kistjes. Toen ik naar beneden liep hoorde ik Saffier al neuriën, saffier is mijn 'nanny' of tenminste zo noemt mijn vader haar, voor mij (en de buitenwereld) is ze zo ongeveer mijn moeder, voor zover ik weet hoe het is om een moeder te hebben. In gedachten verzonken ga ik aan tafel zitten en eet mijn brood op, vandaag zou mijn dag worden...

Ik kwam aan op school, iedereen staarde naar me, logisch ik had een pistool bij me, dat kon je makkelijk zien... Ik stapte van mijn motor en keek om me heen. Achter me kwamen mijn vriendinnen aan gelopen, Luna kwam rechts van me staan, terwijl Zora links kwam staan. Zo liepen we de school binnen, terwijl iedereen ons nakeek.

We liepen door de hal van de school waar iedereen snel aan de kant ging voor ons. Toen botste ik ineens tegen een jongen op, ik keek omhoog in een paar blauw grijze ogen die vast zaten aan een grijnzend gezicht met bruine haren. Ik voelde mezelf boos worden nee woedend. Nog nooit had iemand zich durven verzetten tegen ons, maar aan hem te zien was hij niet van plan om aan de kant te gaan. Ik loop rustig naar hem toe terwijl iedereen afwachtend kijkt wat ik ga doen. Ik kijk hem weer aan en vraag: 'En wie mag jij dan wel zijn dat je gewoon blijft staan als wij eraan komen?'. De jongen antwoord doodleuk:'Ik ben Michael, aangenaam.' En hij steekt zijn hand uit. Ik negeer de hand en vertel hem dat hij maar beter aan de kant kan gaan en dat als hij dat niet doet, hij een kleine botsing op de gang ineens zoveel ernstiger maakt. Hij lacht en zegt dat t m niet uitmaakt... hij maakt me zo pissig. Ik zou zo een kogel door zn stomme lachende kop willen schieten, alleen trek ik dan een beetje veel aandacht. Dus ik knip met m'n vingers, meteen komt er een meisje met een enorme bril aan waarvan ik haar naam niet eens ken. Ze geeft me een stapeltje boeken aan...mijn eerste lessen. Ze gaat voor me lopen en voor haar gaat Michael blijkbaar wel opzij, meteen komt ze achter ons lopen en volgt ons naar onze eerste les, biologie, het vak waar ik goed in ben, ik leer er precies waar ik dodelijk moet schieten...oh wacht dat weet ik al