Right Time

Κεφάλαιο 33

Ξύπνησα με φριχτό πονοκέφαλο. Σκηνές από το χθεσινό βράδυ ξεπηδούσαν στο μυαλό μου. Ένιωθα ακόμα σκατα ψυχολογικά.

Ήμουν ακόμα στην αγκαλιά του Μιχάλη ενώ εκείνος κοιμόταν.

Έπρεπε επειγόντως να φύγω από κοντά του. Δεν θέλω ούτε να μου μιλάει, ούτε να με ακουμπάει αυτός ο άνθρωπος.

Από το πως ξεκινήσαμε την σχέση μας φαινόταν πως δεν θα καταλήξει καλά.

Έβαλα λίγη δύναμη και βγήκα από την αγκαλιά ενώ εκείνος άνοιξε τα μάτια του κοιτώντας με ερωτηματικά.

"Τι κανεις;" Με ρώτησε ενώ εγώ είχα ξεκινήσει να ντύνομαι.

"Πάω σπίτι" Απάντησα κοφτά χωρίς να τον κοιτάξω.

"Γιατι; Νόμιζα θα συζητάγαμε"

"Δεν έχω τίποτα να πω με εσένα" Του είπα ενώ βγήκα από το δωμάτιο του προχωρώντας προς το σαλόνι. Δεν άργησα να ακούσω τα βήματα του από πίσω μου.

Με έπιασε από το μπράτσο ώστε να τον κοιτάξω.

"Που πας;" Ρώτησε σοβαρά.

"Σπίτι" Απάντησα το ίδιο επιθετικά και εκείνος με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω.

"Μια γαμημενη φορά δεν με έχεις αφήσει να σου εξηγήσω τι έχει γίνει χωρίς να βγάλεις δικά σου συμπεράσματα" Μου είπε εκνευρισμένα ενώ άφησε το μπράτσο μου. 

"Ήσουν ή δεν ήσουν με την πρώην σου;" Ρώτησα ειρωνικά και εκείνος ξεφυσιξε.

"Ήμουν, όμως-"

"Μου φτάνει αυτό" Τον σταμάτησα και εκείνος με κοίταξε σχεδόν λυπημένα.

"Δεν θέλω να τσακωθούμε. Πάρε τον χρόνο σου και όταν είσαι έτοιμη να με ακουσεις, θα είμαι εδώ" Μου λέει με σφιγμένα δόντια.

"Να είσαι σίγουρος πως δεν θα έρθω" Τον κοίταξα μια τελευταία φορά πριν ανοίξω την πόρτα. Φαινόταν εκνευρισμένος, στεναχωρημένος. Όλα μαζί.

Έκλεισα την πόρτα και ξεκίνησα προς το σπίτι.

Δεν θα αφήσω κανεναν Μιχάλη να παίζει μαζί μου.

[...]

Γύρισα σπίτι, μπορεί και μισή ώρα αργότερα. Έκανα βόλτες από δω και από εκεί. Δεν είχα καμία όρεξη να συναντήσω την μαμά στο σπίτι.

Παρόλα αυτά κάποια στιγμή θα έπρεπε να πάω.

Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, εκείνη καθόταν στον καναπέ. Μου έριξε ένα βλέμμα και συνέχισε αυτό που έκανε χωρίς να μιλήσει.