Señorito 1 |ATTICUS HERMIT SIGERTEM|

PROLOGO

PROLOGO

Maingat na ibinaba ng binata ang dalaga sa kanyang kama. Mabilis niyang hinalikan ang noo nito at siniil ang labi niya.

Hindi parin maalis sa isip ng binata ang alitan nila kanina ng dalaga. Aminin man o hindi, nasaktan siya...

Pero hindi 'yon sapat na dahilan para hayaan niyang kunin ng iba sa kanya ito.

“Akin ka, Viv... Hindi ko hahayaang agawin ka ng iba sa akin. ” tiim bagang na Saad nito.

Nagsimulang bumaba ang halik nito sa leeg ni Viv. Habang ang dalaga naman ay nanatili sa kanyang pwesto. Hindi ito makagalaw ng maayos dahil sa itinurok na kung sa kanya ni Señorito.

Mabilis na naglakbay ang kamay ng lalaki sa kanyang katawan. Hindi niya rin maiwasan ang mapadaing ng ang isang kamay nito ay napunta sa iba't ibang parte ng kaniyang katawan.

“H-hindi Señorito... Hindi maaari ito. ” Pilit usal ni Vivian kahit nahihirapan ito at nanghihina. Binigay niya ang kanyang buong lakas upang tanggalin ang kamay nito.

Ngunit imbes na matinag ay tiningnan lang siya nito habang puno ng makasalanang emosyon.

“Why, Viv? Do you not like it or... ” Bigla nalang itong lumapit sa tenga niya at kinagat ito. “Or you like that man to touch you? ” bakas ang pagiging iritado sa boses ng binata.

SI Vivian naman ay mas lalong hindi makagalaw dahil sa sinabi nito.

“Mali kayo, Señorito. Nagkakamali kayo ng iniisip. ” kinakabahang usal ng dalaga. Lumayo ito sa kanya hanggang sa tumama ang likod nito sa malamig na headboard.

“Kaibigan ko lang siya... ” dagdag niya.

“Then, what about me? Huh? What about me? ” tila nasasaktan na Saad ng binata. Kumawala an maliit na butil ng luha sa mga nito.

“A-amo ko po k-kayo at... Kaibigan. ” paliwanag ni Viv. Napangisi nalang ang Señorito sa sinabi niya. Biglang nagbago ang emosyon niya sa sinabi ni Vivian. Hindi niya kayang lunukin ang salitang 'yon. Hindi niya kaya... Hindi sapat' yon.

‘Hindi ako makakapayag. I WANT MORE... ’

“Señorito p-pakawala—” naputol ang sasabihin ni Viv ng mabilis na siniil muli ang labi nito ng binata.

Mas mabilis pang napunit ng Señorito ang pang-ibabaw niya. Dahilan para magsimula si Vivian na umiyak.

“Señorito... Tama na, P-parang awa mo na. ” pag mamakawa nito ng maramdaman niya naman ang daliri nito sa loob niya. Halos maiyak siya sa daing na 'yon. Humapdi ang parteng yun.

“Hmm~” halinghing ng binata ng maipasok niya ang kaniyang dila sa loob ng bibig ni Vivian.

Nagsimula niyang galawin ang daliri nito sa loob ni Vivian na tila ba tinatantiya ang sikip no' n. Hanggang sa maging dalawa na 'yon.

“Señorito! ” Sigaw ni Vivian at malakas na tinulak ang binata.

Gumawa siya ng paraan para umalis siya sa kamay nito pero mabilis na hinatak ang kaniyang paa dahilan para mapahiga siya ng tuluyan.

Hindi siya makapalag ng tuluyang maialis ng binata ang damit niya.

“Tama na! Parang awa niya na! ” pagmamakaawa niya dito.

Ngunit tila bingi ito habang pinaglalaruan naman ang bundok niya at habang sinis*psip ito.

Mabilis na sinampal ni Vivian ang binata at tumingin sa mata nito.

“Ayoko nito! Ayoko sayo! ” sigaw niya dito.

Sandaling natigilan ito at napayuko. Unti unting nagdilim ang mukha nito. Nanginginig natin ang ibabang labi niya sa galit.

Si Vivian ay nakatulala naman, pinagmamasdan ito at unti-unting nakaramdam naman ng pagsisisi. Akala niya titigil na ang binata pero mas lalong naging agresibo ito at hinawakan ang panga niya.

“Remember this Vivian, You're Mine... Akin ka lang! ” sigaw ng binata. Nakaramdam si Vivian ng takot. “Now, let me f*ll your inside”

Huli na ng maramdaman ni Vivian ang pag baon ng kah*baan nito sa kanya.