Bazı paragrafların başına kim için söyleniyorsa onun baş harfini koyucam, lütfen kafanız karışmasın.
- 4 yıl önce -
"Yapamazsın Felix, beni terk edemezsin."
H: Bir hıçkırık bıraktı dudaklarından dökülen bu kelimelerden sonra. Anlamıyordu, uğruna canını verebilecek kadar sevdiği sevgilisi neden bu yapıyordu? Ondan bıkmışmıydı. Bu soruların cevaplarını bilmiyordu, buda onu daha çok yıpratıyordu.
F: Göz yaşları dökülüyordu o güzel gözlerinden. Sevgilisinin, bir zamanlar bakmaya doyamadığı, ıslanmasın diye uğraştığı gözleri, şimdi kendisi yüzünden ıslanıyordu. Bu onun yüreğini acıtırken, ona birşey olucak düşüncesi daha ağır basıyordu. Yapmalıydı. Ona birşey olmaması için terk etmeliydi biricik aşkını. Şuan ona her ne kadar kollarını sarmak, saçını okşamak istesede, yapmamalıydı. Yaparsa o rahatlardı ama karşıdakinin canı acırdı ve o buna katlanamazdı.
Daha fazla beklemenin bir anlamı olmadığını düşünmüş olacak ki girdi söze;
"İkimiz farklı dünyalara aitiz sevgilim, üzgünüm..."
Ardından terk etti, biricik sevgilisini. Bıraktı orada o soğuk sokakta terk etti onu. Daha yüz metre bile yürümemişti ki. Kafasında bir ıslaklık hissetmesi ile kaldırdı kafasını yukarıya. Gözündede aynı ıslaklığı hissetmesi ile anladı, yağmur yağdığını. O an boşverdi kendini, baktı arkasına. Sevgilisi ıslanıyor mu diye. Bakındı ama göremedi aşkını. Düşündü o zaman; bu kadar kolay mıydı benden vaz geçebilmek? Diye. Ama o nerden bilebilirdiki sevgilisinin kaçırıldığını. Şimdi orada, ona ihtiyacı olduğunu. Nerden bilebilirdi. Bilemedi. Bilemediği için gözlerinde yaşlar ile terk etti o aciz sokağı.
İşte o zaman nefret etti kendinden ama nefret ettiği tek şey kendisi değildi şuan. İki şey daha vardı nefret ettiği; kendisini sevgilisini terk etmeye zorlayan babası ve bu sokak...
Sokaktan çıkmadan baktı tekrardan geriye. Gözü takıldı bir yere, sokağının adının yazdığı tabelaya. Merakına yenik düşüp okudu o tabelayı. O an öğrendi bu sokağın adının "Elveda" olduğunu. Gerçekten de adının hakkını verdiğini düşündü. Çünkü orada aşkına, elveda demişti, son kez yada en azından o son olduğunu düşünüyordu...
Biri, yüreği sevdiğini terk etme acısı ile yanarken, diğeri ise terk edilmenin verdiği sızı ile kaçırılırken, ne mi yaptı hayat? Her zaman yaptığı şeyi. Sadece izledi...
Yeni bir kurguya başladım, umarım tutar. Anlatımım nasıl sizce güzel mi? Bu bölüm biraz kısa oldu kusura bakmayın. Angst yapmayı planlıyorum sizde düşüncelerinizi paylaşırsanız mutlu olurum. Oy vermeyide unutmayın lütfen. Hoşçakalın k-pop'la kalın!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
