1. Bölüm

74 3 3
                                        

Her zamanki gibi annem ve babam kahvaltı masasında oturmuş beni bekliyorlardı. Bana ait olan sandalyeyi yavaşca çekerken evimizin yeni hizmetçisi olan Nur Hanım çayımı doldurmaya başlamıştı.

Oturup babama ve anneme baktım. Babam her zamanki gibi gazetesini okuyordu. Annem ise elindeki ve masada yanında duran dergileri inceliyordu. Kısacası sıradan mutlu bir aile görüntüsü veriyorduk.

"Nira, bugün doktor kontrolüne gitmeyi planlıyorsun değil mi kızım?"

Annemin sorusu üzerine kafamdaki düşünceleri rafa kaldırdım. Beni süzen anneme bakışlarımı çevirdim. Annemin sorduğu soruyla babamda bana odaklanmıştı. Bahsettiği konu psikoloğumdu her hafta sonu gittiğim psikoluğuma o çocuk yüzünden gitmeyi bırakmıştım. Yerimde rahatsıca kıpırdandım.

"İyileştim anne. Gerçekten."

Gözlerinden önce bir parıltı geçti ardından yalan uydurduğumu anlayıp bakışlarını sertleştirdi.
Elindeki dergiyi masaya bıraktıktan sonra ellerini çenesinin altında sabitledi.

"Kandırmak için biraz daha büyümen gerek. O psikolok senin iyiliğin için."

Başımı salladım. Beni seviyordu. Seviyorlardı. Babamı unutmak doğru olmazdı. Tabağıma salatalık ve bir kaç domates aldım. Kahvaltı yapmayı beceremezdim. Sabah sabah yemek yeme fikri çok saçmaydı. Ağzıma salatalık attıktan sonra babamın masadan kalkışını izledim. Annemi öpüp bana yaklaştı. Yanağımı öperken kulağıma fısıldadı.

"İyiliğin için Nira."

Gülümsedi. Gülümsemesine karşılık verdim. Babamı seviyordum. Onaylar biçimde kafamı salladım. Ardından Nur Hanımın ona uzattığı ceketini ve çantasını alıp evden çıktı. Tabağıma aldıklarımı bitirmiştim. Anneme bakıp izin istedim.

Krem rengi dolabımdan siyah bir kareli gömlek alıp üzerime geçirdim. Altımda zaten beyaz renkte pantolon vardı. Telefonumu çantama yerleştirip aşağı indim. Annem hâlâ masada oturuyordu. Sesimi duyabileceği tonda yükselttim.

"Ben çıkıyorum anne. Ararım."

"Tamam dikkat et kendine."

Montumu elime aldım. Çizmemi ayağıma geçirdikten sonra evden çıktım. Şoför kapının önünde bekliyordu. Jipin arka koltuğuna halsiz olan vücudumu yerleştirdim.
Dikiz aynasından bana bakan şoföre bakışlarımı diktim. Bu o çocuktu.

"Gri ile tanışman güzel oldu. Beyaz."

Gri SerisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin