" เป็นไงล่ะนังเด็กเตี้ย ถึงกับพูดไม่ออก " ยัยนั่นยังสาดคำด่าออกมาอย่างต่อเนื่อง หารู้ไม่ว่าฉันกำลังนับหนึ่งถึงยี่สิบเพื่อรอเวลาระเบิดอยู่
" ชั้นไม่อยากทำร้ายคนแก่ " มันอาจจะเป็นคำพูดไม่กี่คำของชั้น แต่ก็คงทำให้ยัยป้านั่นเจ็บแสบมากพอดูแหละ
" กรี๊สสสสส อีนังบ้า " มิชชั่นคอมพลีท ตอนนี้ยัยป้ากำลังโวยวายเหมือนเด็กห้าขวบร้องเอาตุ๊กตา ทั้งๆที่หน้าตาก็ไม่ค่อยจะเด็ก
" อ้าวป้า ที่ว่าบ้าน่ะด่าตัวเองใช่มั้ย "
" นังเด็กไม่มีมารยาท ไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ " ยัยป้าพูดแล้วหันหน้าไปทำตาหวานเยิ้มใส่นายตัวต้นเหตุ หึหึ ( หัวเราะแบบนางมารร้าย ) นายโรคงจะเห็นรอยยิ้มอันน่าสะพรึงกลัวนั่นอยู่หรอกนะ เมาแอ๋ซะขนาดนั้น ชั้นประชดยัยป้านี่ในใจ
" รู้สิ แล้วชั้นก็รู้ด้วยนะว่าผู้ใหญ่แบบไหนน่าคบ แล้วผู้ใหญ่แบบไหนไม่น่าคบ " ฉันจงใจเน้นประโยคสุดท้ายเป็นพิเศษ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเจ๋งกว่าใคร ( ดูเหมือนเธอจะภูมิใจมากเลยนะ แม่นังเอกกก : ไรต์ )
" กรี๊สสส ไม่มีมารยาท "
" อ้าว ด่าตัวเองอีกแล้วหรอ " ชั้นค่อยๆถอดเนคไทยูนิฟอร์มยัดใส่กระเป๋ากระโปรงเเล้วเงยหน้ามาเผชิญกับเธอต่อ
" แกน่ะสิ นี่แม่ไม่เคยสอนเลยหรอหรือว่าไม่จำ ชั้นจะช่วยสงเคราะห์เป็นคนสอนเธอเอง ยัยเด็กใจเเตก ใส่ชุดนักเรียนเข้าผับเข้าบาร์ ไม่ให้เกียรติสถานะภาพหรือสถาบันของเธอหน่อยหรอ " เหมือนว่ายัยป้าจะตั้งหลักได้ เธอพูดประโยคที่เสียดแทงใจชั้นอย่างหนักออกมา ชั้นไม่น่าถอดเนคไทออกเลย เพราะเนคไททำให้ยัยป้าคิดเรื่องมาด่าชั้นได้ ( โทษเนคไท ) ที่สำคัญยัยป้ายังพาดพิงถึงผู้หญิงที่ชั้นเคารพและรักมากที่สุดในชีวิตด้วย
" ป้าคะ เก็บคำสอนของป้าไปใช้สอนลูกสอนหลานเถอะคะ แล้วไม่ต้องพูดถึงแม่ชั้น เพราะถ้าจับป้าไปเข้าคอร์สเรียนความเป็นกุลสตรี ห้าหกชาติ ก็ยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของแม่ชั้นด้วยซ้ำ " ใช่ แม่ชั้นเป็นกุลสตรีมาก แน่นอนว่า แม่ชั้นไม่เคยสอนให้เข้ามาในที่อโคจรแบบนี้หรอก เพราะนายโรบอท นายนั่นคนเดียว กลับบ้านไปชั้นจะด่าให้แก้วหูเป็นสีส้มเลย คอยดูสิ
" เอ่อ ชาช่า ชั้นว่าเธอพาเฮียโรกลับไปก่อนเถอะ " เสียงนายบอลดังขึ้นเป็นครั้งแรก ก็เล่นไม่พูดไม่จาซะชั้นลืมไปเลยว่ายังมีผู้ชายที่ชื่อบอลอยู่ตรงนี้ด้วย
" ไม่ นางเด็กนี่ต้องกลับไปคนเดียว ส่วนโร เค้าต้องอยู่กับชั้น " ยัยป้าเริ่มวีนใส่บอล เล่นงานชั้นไม่ได้ก็เลยไปลงที่อื่นแทนสินะ
" คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก เธอไม่รู้หรอว่าชั้นกับผู้ชายคนนี้น่ะรุ่นเดียวกัน ป้ารีบกลับไปหาลุงแก่ๆที่เหมาะสมกับป้าเหอะ ถ้าขืนอยู่ตรงนี้นานกว่านี้ชั้นอาจจะแจ้งความจับป้าข้อหาหลอกลวงเด็ก หรือไม่ก็พรากผู้เยาว์อะไรแบบนี้อ่ะนะ " ชั้นชี้นิ้วไปที่นายโร ยัยป้านั่นมีท่าทางอึ้งเล็กน้อย ก่อนหน้าเธอจะขึ้นสีเหมือนโกรธจัด
" เพื๊ยะ " ฝ่ามือเรียวยาวของเธอตวัดขึ้นแล้วฟาดลงที่แก้มซีกซ้ายของชั้นเต็มเหนี่ยว ตอนนี้คนเกือบทั้งบาร์ต่างหันหน้ามามองเรา บางคนก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาอัดคลิป ส่วนเสียงเพลงหน่ะหรอ ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันถูกปิดไปเมื่อไหร่
" ตบชั้นสิ จนกว่าเธอจะพอใจ " ชั้นหันมาประจันหน้ากับเธอก่อนจะแสยะยิ้มแบบแปลกๆ
YOU ARE READING
สะกิดหัวใจ นายหุ่นยนต์
Teen Fiction" นี่ พวกนาย ให้เกียรติสถาบันกันหน่อยสิ นี่โรงเรียนนะไม่ใช่บ้านตัวเอง ที่จะได้ทำอะไรก็ได้ " " ยัยฟาร์มโคนม เธอรู้มั้ย ตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครตบหน้าชั้น นิสัยแบบนี้สินะที่ทำให้นายโรทิ้งเธอไป ชั้นคิดว่าถ้าเธอเอาไอ้ภูเขาไฟที่ใหญ่เกินตัวเธอไปสร้างเซลล์พั...
