สะกิดหัวใจ นายหุ่นยนต์

ศัตรูหัวใจเริ่มโผล่

••••••••••••••••
Chacha talk

" คนนี้ไงแก ที่ใส่ยูนิฟอร์มโรงเรียนเราไปตบกับนางแบบที่ชื่อคาโรไลต์ เนี่ย ชั้นได้ยินข่าวว่านางแบบนั่นจมูกเบี้ยว ตอนนี้อยู่โรงบาลอ่ะแก " เสียงสรรเสริญ( ? ) ดังขึ้น ขณะที่ชั้นเดินไปห้องปกครอง
" เห็นแบบนี้นึกว่าจะเรียบร้อยซะอีก ร้ายว่ะแก "
" อยากไปนอนเป็นเพื่อนอีคาร์โรไลต์มั้ยล่ะ เดี๋ยวฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้ " เห็นว่าเม้าท์กันสนุกปาก ชั้นก็เลยร่วมแจม พอพวกนั้นได้ยินเสียงชั้นเท่านั้นแหละ หน้าหดเหลือสองนิ้ว 555++ ตลกชิปหาย ( เอิ่ม รักษาภาพพจน์นางเอกหน่อย )

" ยัยตัวเล็ก ชั้นจะเข้าไปเป็นแฟน " นายโรมาสะกิด ใครบอกนายนั่นว่ะ ว่าชั้นต้องมาพบอาจารย์
" เขามีแต่เข้าไปเป็นเพื่อนไม่ใช่หรอ " ฉันขมวดคิ้วเล็กๆ อย่าบอกนะว่านายโรเล่นมุข
" ก็เราเป็นมากกว่าเพื่อนกันหนิ หรือไม่จริง "
" มุขนี้คิดนานป่ะ " ชั้นหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินต่อ ถัดไปอีกสามห้องก็จะถึงห้องปกครองล่ะ
" แล้วมันทำให้เธอยิ้มออกป่ะล่ะ " เออ นั่นสิ ถึงมันจะเก่าไปหน่อย แต่ชั้นก็ยิ้มออก อันที่จริงมุขนั่นไม่ได้สำคัญอะไรนักหนาหรอก มันสำคัญที่คนพูดมากกว่า
" ป่ะถึงแล้ว " โรบอทเปิดประตูให้ชั้น ด่อนจะเลื่อนมือมาจับมือชั้นไว้
" ใครว่าชั้นจะให้นายเข้าไปด้วย " ก็แหงล่ะ จะให้นายโรไปโวยวายหรอ เชื่อว่ารีดหลายคนคงจะรู้นิสัยเขาดี
" ทำไม " เขาถาม แต่ว่าชั้นว่าเป็นการตะโกนใส่หน้ามากกว่า
" คือ ชั้นไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่มากไปกว่านี้ นายเข้าใจใช่มั้ย " ชั้นรีบอธิบายเหตุผลทันที ก็คุณเธอเล่นทำสีหน้าที่แบบ ฆ่าคนตายได้ภายในสามวินาทีอ่ะ
" ยังไง อธิบายให้มันชัดๆดิ่ "
" นายรักฉันมั้ย " ฉันขี้เกียจอธิบายต่อ เพราะเห็นว่านายโรจะไม่เข้าใจจุดประสงค์ของฉัยง่ายๆแน่
" รักสิ รักมาก " ถามเองแต่เป็นฝ่ายเขินเองซะงั้นกู เฮ้ออออ
" ถือว่าทำเพื่อชั้นละกัน เครป่ะ " จุดพีคมันอยู่ตรงนี้ค่ะรีด อิอิ
" ฉันรออยู่หน้าห้องก็ได้ ห้ามปฏิเสธ ฉันตามใจเธอแล้ว เธอต้องตามใจฉันบ้าง " เอางี้ก็ได้ว่ะ ดีกว่าให้เข้าไปอาละวาดใส่อาจารย์ล่ะกัน ชั้นคิดในใจ ก่อนจะเดินเข้าเขตห้องปกครองไป