" เพี๊ยะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " ไม่ต้องตกใจครับ ว่านี่เป็นเสียงอะไร มันเป็นเสียงฝ่ามือเล็กๆของชาช่าที่ฟาดสลับไปมาบนหน้าขาวโบ๊ะของคาโรไลต์ คือถ้าตอนนี้รีดเดอร์สุดที่รักของผมอยู่ตรงนี้ด้วย รีดเดอร์จะตกใจกับสภาพของคาโรไลต์ เพราะตอนนี้หน้าเธอเต็มไปด้วยเลือดและน้ำตาที่ปะปนกันจนแยกไม่ออก ว่าอะไรเป็นอะไร เฮ้!! ถ้าผมดูไม่ผิดผมรู้สึกว่าจมูกเธอจะเบี้ยวด้วยแหละ อีกอย่างนะ แป้งหลุดด้วย รวมๆแล้วคือดูไม่ได้
" นี่ ป้าทำไปทำจมูกที่ไหนมาหรอ ชั้นจะได้ป่าวประกาศไม่ให้คนอื่นไปทำ เพราะมันไม่ทนไม้ทนมือเอาซะเลย
" ชาช่าพูด
" ................. " ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก เพราะคาโรไลต์สลบไปแล้ว เรียกได้ว่าสลบคามือเลยล่ะ
" บอล ช่วยเก็บศพยัยนี่ที " ชาช่าพูดก่อนผละจากคาโรไลต์แล้วไปพยุงเฮียโรออกไป ท่ามกลางประชาชนชาวบาร์นับร้อยชีวิต เฮ้ออ ลำบากผมจนได้ ผมเหลือบไปมองคาโรไลต์ที่นอนจมกองเลือด
~~~~ไลน์~~~~
แหะแหะ ของผมเอง
{ นายลืมดินเนอร์ของเราแล้วใช่มั้ย } ข้อความจากไลน์ที่ถูกส่งมาพร้อมกับอิโมชั่นรูปหน้าโกรธ จิงสิ ผมลืมไปเลยว่ามีนัด พอยกนาฬิกาขึ้นมาดูก็พบว่าผมเลทไปยี่สิบนาที ป่านนี้คนที่ผมนัดไว้คงรอจนรากงอกแล้วล่ะ
- ตัวใครตัวมันนะ คาโรไลต์ -
End ball talk
••••••••••••••••
••••••••••••••••
Chacha talk
หลังจากที่ชั้นจัดการกับยัยมนุษย์ป้าจนสลบเหมือดแล้ว ชั้นก็ไปพยุงร่างนายตัวต้นเหตุ ( ? ) กลับบ้านท่ามกลางฝูงชนที่กระหน่ำถ่ายคลิปกันแบบเอาเป็นเอาตาย.........
หลังจากที่เรามาถึงบ้านแล้ว ชั้นก็พยุง ไม่สิ เรียกว่าลากเลยดีกว่า เออ เรียกว่าอะไรก็ช่างเหอะ เอาเป็นว่าตอนนี้ชั้นพานายโรมาถึงห้องนอนตัวเองเรียบร้อยแล้ว
" ยายผู้หญิงจายร้ายยย ช้านนอุส่าห์ร๊ากกก โหลงงง ให้เธอเปนผู้หญิงของช้านนน แต่ดูเธอทำกับช้านสิ ยายบ้าาาา " ยังไม่ทันที่ชั้นจะได้ออกจากห้อง นายโรก็เพ้อออกมา เฮ้ออ สงสัยจะดื่มหนักจริงๆสินะ
" ชั้นขอโทษ " ชั้นเดินกลับไปที่เตียงแล้วนั่งลงข้างๆโรบอท ก่อนจะกระซิบเบาๆ
" ยายบ้าาาา เธอออม่ายยยรุหรอออว่าาาช้านนนจีงงงจางงงกาบบบเธออมากกก ยายยยจายยยร้ายยย " เขาเริ่มพูดเสียงยานขึ้นเรื่อยๆ แล้วเอาหน้าซุกลงกับหมอนก่อนจะหลับเป็นตาย ชั้นจึงถือโอกาสกลับไปห้องตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอนเพราะนี่มันก็ดึกมากแล้ว............. ( เฮ่ๆ เดี๋ยวก่อน ซกมกกันทั้งคู่ค่ะ พระเอกนางเอกของไรต์ ไม่คิดจะอาบน้ำกันเลยใช่ป่ะ เฮ้ออ!! ไรต์เพลียยย )
End Chacha talk
•••••••••••••••••••••
•••••••••••••••••••••
Robort talk
" โอ้ยยยย ไอ้นาฬิกาบ้านี่ ปลุกอยู่ได้ " ผมสบถเบาๆ แล้วเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุกเฮงซวยที่หัวเตียง ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อไปอาบน้ำ แต่พอได้ยืนเท่านั้นแหละ เซเลยครับ เพราะยังแฮ้งค์อยู่ ก็เมื่อคืนผมยัดเหล้าไปน้อยซะที่ไหนหล่ะ ( เรียกว่ายัดเลยเร๊อะ : ไรต์ ) เท่านั้นยังไม่พอ ยังฝันว่ายัยตัวเล็กมาบอกขอโทษอีก สงสัยผมต้องหาเวลาไปเช็คสมองแล้วล่ะ
......20 นาทีผ่านไป......
" โรบอท นายมากินข้าวก่อนสิ เผื่อมันจะทำให้นายหายแฮ้งค์ หรือไม่ก็ดีขึ้นกว่านี้ " เธอทักผม หลังจากที่ผมเดินลงบรรไดด้วยอาการมึนเล็กน้อย
".............."
" นี่ โร นายจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ " ".............." ผมหยุดเดินแล้วหันกลับมามองเธอ ตอนนี้เธอกำลังกินข้าวต้มอะไรซักอย่างซึ่งผมเองก็ไม่รู้ที่โต๊ะนั่งตรงข้ามเธอยังมีข้าวต้มอีกถ้วย คงจะเตรียมเผื่อผม มันทำให้ผมใจอ่อนยวบเลยล่ะ แต่ผมก็เลือกที่จะเงียบเช่นเดิม
" ชั้นขอโทษ " ผมนี่แทบจะหุบยิ้มไม่ได้ หลังจากที่ได้ยินคำที่อยากฟังมาตั้งแต่เมื่อวาน
" ยิ้มอะไร " เธอทำหน้าโหดที่ดูยังไงก็โคตรน่ารัก คุณเคยรักใครซักคนมากๆมั้ย มากจนพร้อมที่จะให้อภัยคนคนนั้นเสมอถึงเเม้ว่าเขาหรือเธอจะทำผิดร้ายแรงแค่ไหน นั่นแหละคือสิ่งที่ผมเป็นตอนนี้
" คนดีใจ เธอจะให้ร้องไห้หรือไง ยัยบ๊อง " ผมพูดอย่างอารมณ์ดี แหงล่ะ อารมณ์ดี ดีมากซะด้วย
" กินข้าวสิ ไอ้หื่น " ห๊า หื่น? เธอเรียกผมว่าหื่นหรอ เออ ช่างเหอะ ผมอารมณ์ดี ( พระเอกช้านนนบ้าไปแล้ว : ไรต์ )
" อืม รีบกิน จะได้ไปโรงเรียน " ผมเดินไปนั่งตรงข้าวเธอแล้วกินแบบช้าๆ เพื่อที่จะได้นั่งจ้องหน้าเธอนานๆ ผมรู้สึกว่าเธอจะเขินด้วยแฮะ แก้มแด๊งแดง เอ่อ แต่ว่ามันแดงข้างเดียว แต่ก็น่ารักอยู่ดีอ่ะแหละ
::::::::::::::::::::::::::::::::::
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะ เพราะมันต่อจากตอนที่แล้ว ช่วงนี้พระเอกกำลังฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งหนัก ใบ้นิดนึงว่าตอนหน้าเฮียโรของเราจะมีคู่แข่งแล้ว เดี๋ยวเป็นใครค่อยรอติดตามกันนะ ส่วนคู่ของบอลเนี่ย ทุกคนคงรู้กันแล้วนะว่าเป็นใคร ^^
ESTÁS LEYENDO
สะกิดหัวใจ นายหุ่นยนต์
Novela Juvenil" นี่ พวกนาย ให้เกียรติสถาบันกันหน่อยสิ นี่โรงเรียนนะไม่ใช่บ้านตัวเอง ที่จะได้ทำอะไรก็ได้ " " ยัยฟาร์มโคนม เธอรู้มั้ย ตั้งแต่เกิดมาไม่มีใครตบหน้าชั้น นิสัยแบบนี้สินะที่ทำให้นายโรทิ้งเธอไป ชั้นคิดว่าถ้าเธอเอาไอ้ภูเขาไฟที่ใหญ่เกินตัวเธอไปสร้างเซลล์พั...
