Fever Feels || kokonui ✓

0.1

tw: koklatılmış cinsellik

tw: uzun bölüm

İnui

Gece parktaki bankların birinde oturuyordum ve üşümüştüm. Aklımdakileri boşaltmaya çalışıyordum. Zor bir gün geçirmiştim ve rahatlayamıyor gibiydim, bu yüzden gece gezintisinin iyi geleceğini düşünmüştüm ama rüzgarın yüzüme sertçe esmesi ve kötü hava bana hiç yardımcı olmamıştı. Bu yüzden eve dönmeye kakar verdim.

Yağmur yağmaya başladığında çoktan yolun yarısına gelmiştim. Ceketimin kapüşonunu giyip ipleri çektim ama artık çok geçti, iliklerime kadar sırılsıklam olmuş Murphy kanunlarına küfrediyordum. Titreyerek, genellikle dilenciler ve dolandırıcılarla dolup taşan birkaç ara sokaktan gitmeye karar verdim.

Yağmurun bu insanları yolumdan uzaklaştırmış olmasını ummaktan başka şansım yoktu. Zaten yollar bomboştu, son virajın hemen öncesine kadar. Sokağın sonunda duran ve yolumu kapatan bir gölge fark ettim.

Karşımdaki kişiyi tanımak için gözlerimi kısarak baktım. Çamurdan harap olmuş resmi ayakkabıları vardı ayağında, uzun gri saçlarını ucuz bir çöp torbası yağmurluğun altına gizlemişti.

Karşı karşıya geldiğimizde kenara çekilmedi, bunun yerine, çarpıcı kanlı kırmızı göz farı ile süslenmiş kömür karası gözlerle karşılaştım.

Hajime'ydi.

Sert sanki taş kesilmiş gibi tüm vücudum dondu. Onunla burada karşılaşmayı beklemiyordum. Bu kıyafetleri giyerken ve onu koruyan kimse olmadan, mafya da olduğu için, onunla karşılaşmayı hiç beklemiyordum.

Üstelik benden uzaklaşmamıştı... Aslında kafasını bile çevirmedi, kapkara gözleriyle bana baktı ve şok olmuş bir şekilde eliyle ağzını kapattı.

Önce ben konuştum ve onun adını söyledim ve o benimkiyle yanıt verdi. Sesi sadece bir mırıltıydı; boğazına bir yumru oturmuş gibiydi.

"Meşgulsün herhalde?" Merak ediyordum. "Şu anda değilim. Sen nasılsın?" Yağmur şiddetlendi ve kapüşonu kaydı kafasından, birkaç saniye içinde saçları kafasına yapışmış makyajı akmıştı. Gözle görülür bir şekilde sinirlenmişti, kapüşonunu geri kapattı.

"Yağmurdan kurtulalım. Bana gitmeye ne dersin?" Saçma bir teklifti. Birbirimizi çok uzun zamandır görmemiştik. "Evet tabi."

Öne geçmeme izin verdi. Köşeyi döndük ve sokaktan ayrıldık. Ayakkabılarımız tamamen ıslanmıştı artık, yürürken ses çıkarıyorlardı. Neyse ki motor dükkanı sadece birkaç metre ötedeydi.

"Üşüyor musun İnupi?" Yıllar geçse bile bana aynı saçma lakapla sesleniyordu. "Gibi."

Arka deponun verandasındaydık, içerideki kuru ve sıcak havaya çok yakındık ama Hajime bana sarılmak için hareketlendi. Başını omzuma koydu ve ince vücudunu benimkine yasladı. Ve bana sımsıkı sarıldı, çok sıkı.  Ne kadar artık içeri girmeyi istesem de ben de ona sarıldım.

Kollarımda titriyordu. Sonunda içeri girdiğimizde kendimizi kuruttuk ve kıyafetlerimizi değiştirdik. Yatağa oturunca ben de yanına oturdum ve battaniyeyle bacaklarımızı örttük.

Fırtınalı bir gecede pijama partisi yapan çocuklar gibiydik, eskisi gibi.

Buz gibi parmaklarıyla elimi tuttu ve yaklaştı. "Yorulana kadar her gün emirler yağdırarak geçiriyorum. Sonra ya sarhoş oluyorum ya da kafayı buluyorum ve geceyi orospulara sikimi sallayarak geçiriyorum. Bunu neden yaptığımı bilmiyorum..." Sesi çatladı. Çok çaresiz görünüyordu.