... Yine en arkaya oturmuş. Nedense kendini o perdelerin arasında iyice görünmez yapmak istiyor gibi hissediyorum. Oysa güneş ona inat perdelerin arasından sınıfa girip simsiyah saçlarına yansıyınca öylesine ışıldıyor ki keşke ne kadar hoş gözüktüğünü onun da fark etmesinin bir yolu olsa. Tokasından kurtulan saçları gözlerini neredeyse tamamen örtüyor. Gözlerindeki yıldızlar göz kırpmaya devam ediyor oysa. Bana baktı işte, gördüm. Annem olsa bulutsuz bir güne benzediğimi söylerdi böyle anlara has o alaycı ama neşeli kahkahasıyla. Kızarmış yanaklarımı sıkmayı da ihmal etmezdi tabi. Eskiler insan kendinde olmayanı sever demişler. Umarım herkes için böyledir bu. Benim için öyle çünkü.
