Kidnapped

Proloog

Proloog 

Jessica

Mijn voeten renden zo snel ze konden de trap af. Ik had de auto horen stoppen voor de voordeur en was ervan overtuigd dat mijn vader net thuisgekomen was. Hij was een paar weken niet thuis geweest, omdat hij een belangrijke rechtszaak had. Ja, mijn vader was een advocaat. Ik was het al gewoon dat hij af en toe niet thuis was. Hij moest dicht tegen de rechtbank zijn, zodat hij zeker geen tijd verloor door over en weer te rijden. Het was wel een moeilijke tijd, maar langs de andere kant was ik wel trots dat mijn vader zo een werk deed. Hij hielp onze maatschappij en zorgde ervoor dat criminelen achter de tralies zaten. Net zoals nu. Hij had deze rechtszaak gewonnen, niet dat ik iets anders verwacht had.

Het was een gewoonte dat we dat vierden. Om papa te laten weten dat hij goed werk leverde. En stiekem was het ook gewoon om te vieren dat hij terug thuis was. Soms was hij weken van huis en hoorde ik hem alleen via de telefoon of via skype. Die weken waren het zwaarste. Dan probeerde ik mijn moeder zoveel mogelijk thuis te helpen. Normaal was papa het die kookte, dat werkte blijkbaar ontspannend, of de klusjes deed. We moesten het vaak alleen met ons twee doen.

Mijn vader stond in de hal en hing net zijn jas aan de kapstok, toen ik bij hem stond. Mijn armen wonden zich om zijn middel en ik was van plan om hem toch een aantal minuten vast te houden. Gewoon omdat ik hem zo hard gemist had. 

Ethan

Ik duwde de man, die naast me zat in de zetel en wiens hoofd tegen mijn schouder lag, van me weg. We zaten met z'n alleen in Stuart's huis. Dit was ons kamp. Stuart als leider en de rest waren zijn onderdanen. We hadden allemaal wel een reden om hier te zijn. De ene door schulden, de andere als bescherming. Drugs, meisjes, wapens, noem maar op. Er waren zoveel verschillende redenen en ook ik was niet trots op die van mij. Ik probeerde er niet te veel aan te denken. Niet te veel te denken aan mijn familie die ik al lang niet meer gezien had. Dit was het leven waar ik voor gekozen had en daar moest ik me aan houden.

Het slechte nieuws had ons nog maar net bereikt. De sfeer was meteen bedrukt. Toch bij diegene die niet stoned of dronken waren. Stuart's advocaat had ons op de hoogte gebracht. 10 jaar. Zo lang was hij zijn broer kwijt. Het was vooral zuur dat hij een even grote straf kreeg als de kopstukken van de bende. Stuart had ons ook al kort iets laten weten. Hij wou dat we zo snel mogelijk een manier vonden om hem uit de gevangenis te halen. Zijn broer zou daar niet zitten rotten zoals vele anderen. 

Al onze ideeën leken onmogelijk. We konden hem niet gewoon uit de gevangenis halen en we konden ook die advocaat niets doen. Eén persoon had ervoor gezorgd dat hij 10 jaar gekregen had. We wouden onze woede op hem uitwerken, maar dat zou niet lukken. Hij had bodyguards, en niet weinig ook. We zouden hem niet zomaar iets kunnen aandoen. 

Een laptop lag op mijn schoot en ik zocht informatie op over die advocaat. Ik was de enige die het meeste nuchter was en had me zelf deze taak gegeven. Om toch maar iets nuttig te kunnen doen. Na een paar links kwam ik op zijn facebook profiel. Zijn hoofdingsafbeelding trok meteen mijn aandacht. Het was een foto van zijn gezicht. Drie personen. Hij, een vrouw en een meisje. Ongeveer even oud als ik. Ik keek op van mijn scherm en keek de kamer rond. " Ik heb ons doelwit gevonden, jongens " zei ik. Meteen had ik iedereen's aandacht. " Hij heeft een dochter. Zij is veel makkelijker te vinden dan haar vader " Er werd niets gezegd. Die stilte was eigenlijk een soort bevestiging van wat ik al dacht. Dit was het perfecte plan. We zouden haar kidnappen en zo wraak nemen omdat ze één van ons achter de tralies hadden gekregen.

A/N: De proloog van 'Kidnapped'. Hopelijk vinden jullie het leuk. Laat zeker iets weten ;)

Het verhaal zal vooral uit Jessica en Ethan's standpunt zijn. Soms kan er een andere persoon bijkomen. :)

Vote/Comment/Follow