Kidnapped

11.

11.

Jessica

Volgens mij zou het kippenvel, dat nu al een hele lange tijd op mijn huid aanwezig was, niet mer verdwijnen. Ethan me binnengebracht in dit huis, nog steeds vastgebonden aan handen en voeten. Een aantal mannen stonden voor me. Ze waren me duidelijk aan het bekijken en ik voelde hoe mijn maag begon te draaien. Het leek alsof ik een stuk vlees was en ze me aan het keuren waren. Het ergste was dan nog dat ik me niet kon verdedigen. Ik kon niets zeggen, niet bewegen. Waarom moest ik dit doorstaan? Waar had ik dit toch aan verdiend?! 

Ik voelde hoe ' de baas ', wiens naam blijkbaar Stuart was, mijn arm vastnam en me naar zich toe trok. " Jongens, mag ik jullie voorstellen aan Jessica " zei hij, met een glimlach alsof ik hier te gast was. Van hem kreeg ik nog de meeste rilling. Hij keek me even aan en aaide over mijn wang. " Jammer genoeg hou ik niet van delen " Zijn greep op mijn arm werd steviger. " Je zal ook nog even moeten wachten om iedereen hier te leren kennen, maar daar heb je gelukkig nog meer dan genoeg tijd voor " zei hij. Als het aan hem lag bleef ik hier duidelijk nog een hele tijd. Ik hoopte maar dat mijn ouders me zouden vinden. Dat de politie me op het spoor was en dat deze nachtmerrie vlug voorbij was. Alleen vreesde ik het ergste. Het feit dat ik nu in het buitenland was, hielp niet echt. 

Stuart hof me opnieuw op zijn schouder en begon te stappen. We gingen een trap op. Ik had nog net genoeg energie om mijn hoofd op te heffen en naar Ethan te kijken. Hem te smeken om me te helpen. Ik wou echt niet in één kamer zijn met Stuart. Ik wou er niet denken aan het gene hij misschien van plan was. Het verbaasde me niet dat Ethan gewoon bleef staan. Zijn ogen waren gericht op de grond. Hij had niet eens het fatsoen om me in de ogen te kijken, terwijl ik naar de slachtbank ging. 

Stuart stopte bij een kamer en opende de deur. " Hier ga je een lange tijd blijven. We hebben het wel gezellig proberen inrichten, zodat je je thuis zou voelen " zei hij. Hij zette me neer op het bed, en maakte mijn voeten los. Hij deed echt alsof ik het hier naar mijn zin zou hebben. Ik wist wel beter. Mijn ogen gingen langzaam rond. Er stond alleen maar een bed, bureau en kleerkast. De muren waren wit, net als het plafond en de vloer was bedekt met een tapijt. Van de ' gezellige inrichting ' was niets te zien.

Na mijn voeten haalde hij eerst de plakband van mijn mond. Tranen ontstonden in mijn ogen toen hij het eraf haalde. Ik had gehoopt dat hij het langzaam zou doen, maar hij deed het tegenovergestelde. " We hebben maar twee badkamers in dit hele huis. Ik hoop dat je dat niet erg vindt " Een kleine glimlach speelde om zijn mond, terwijl hij het zei. Natuurlijk vond ik dat erg. Ik nam me voor om gewoon niet meer te douchen. Liever stinken dan het risico lopen om gezien te worden door één van die viezeriken. 

Nadat hij mijn handen had losgemaakt, bleef hij gewoon recht voor me staan. Mijn ogen waren gericht op de grond en ik wachtte zijn volgende bewegingen af. " We weten allebei dat je vanaf morgen een helse tijd tegemoet gaat. Daar hoef ik echt geen doekjes om te winden. Een huis vol mannen en maar één vrouw ... Ik hoop dat je je al voorbereid hebt op wat allemaal gaat komen " Ik begon te bibberen. Ik wist waar hij het over had. Mijn nachtmerrie werd werkelijkheid. Het zou niet lang duren of één van hen zou me gebruiken. Ik kon alleen maar hopen dat het later was dan vroeg. 

" Natuurlijk vind ik het niet leuk dat ze allemaal achter mijn meisje aan zitten. Ik wil ze ook niet het plezier geven om jou te gebruiken. En vooral, ik wil het jou nog draaglijk maken. " Het duurde even voor de woorden mijn hersenen bereikten. Mijn hele lichaam stopte met bewegen. Mijn adem stokte in mijn keel en ik kon niets meer uitbrengen. " Wij gaan nog een leuke namiddag beleven, Jessica " zei hij zachtjes in mijn oor. Voor ik me ook maar kon beschermen tegen hem, had hij mijn handen vastgepakt en op het bed geduwd. Hij legde mijn handen boven mijn hoofd op het bed en kwam boven me hangen. " Nee, alsjeblieft " snikte ik, in de hoop dat zou helpen, maar in zijn blik was geen medelijden te zien. Alleen maar lust. 

A/N: Vote/Comment/Follow