I Miss U |Jikook|✔

18

''Çok geç kalmam, bir şey olursa ararsın beni olur mu?''

Jungkook duyduğu heyecanlı sesle kısa süreliğine başını yere eğip gülümsedi. Sonra da olumlu anlamda kafa salladı.

''Tamam, ararım. Biz de büyük ihtimalle dışarıya çıkarız Micha'yla.''

''Tamam, haberleşiriz. Ben gittim.''

Jimin hızlı adımlarla arkadaşının komunu attığı kafeye gidiyordu.

Evet, arayan Taehyung'du.

1 yıl sonra ilk defa konuşmuşlardı. Bundan öncesinde Jimin yüzü olmadığı için aramamıştı, Taehyung ise...vardı belirli sebepleri.

Şu an konumuz bu değildi.

Jimin nihayet kafeye vardığında, herhangi bir masaya yerleşip soluklarını düzene sokmaya çalıştı.

Hem heyecandan, hem de hızlı adımları yüzünden solumakta zorlanıyordu.

''Jimin?''

Duyduğu sesle hızla ayağa kalktı ve arkasında olan esmer bedene sıkıca sarıldı. Taehyung'u cidden çok özlemişti.

''Tanrım...Seni çok özledim.''

''Ben de Min.''

Uzunca sarılarak özlem gideren ikili, yaklaşık 2 dakika sonra masaya yerleşti. Kendini açıklamak isteyen vita, direkt söze atıldı.

''Taehy-''

''İlk ben konuşabilir miyim?'' Diyerek araya girdi beta olan. Jimin'se uslu bir çocuk gibi başını sallayıp, oturduğu sandalyede geriye yaslandı.

''Konuştuğumuz günden sonra seni aramadım, çok özür dilerim Jimin ama geçerli sebeplerim vardı.''

Jimin suçlu olanın kendisi olduğunu düşünürken duyduğu şeyler kaşlarını çatmasına sebep oldu.

''Nasıl sebepler?''

''Seni tanıyorum, Micha'yı doğurduktan sonra bırakıp gideceğini biliyordum.''

İşte bu itiraf vitanın canını çok yaktı.

''Bu yüzden mi aramadın beni? Sana o kadar ihtiyaç duyduğum zamanlar oldu ki Taehyung. Açmazsın diye aramadım. Suçlu olduğumu biliyordum çünkü. Senden hep telefon bekledim. Koskoca bir yıl boyunca olur da ararsın diye telefonumu titreşime bile almadım biliyor musun? Hiç beni anlamaya çalıştın mı? Hiç düşündün mü Jimin neden böyle yapıyor diye?''

Jimin'in gözyaşları rahat durmayıp yanaklarına süzülürken, Taehyung yanlış anlaşılmanın verdiği korkuyla hızla konuşmaya başladı.

''Aramama sebebim o değildi. Senin iyiliğin için aramadım seni.''

''Sen yanımda olmadan nasıl iyi olabilirdim ki?''

Beta duyduğu şeyden sonra gözlerini yumdu ve derin bir nefes aldı. İkisinin de haklı olması saçmaydı.

''Eğer seni arasaydım, sürekli yanında olsaydım, yaşadığın zorluklar için seni teselli etseydim sen kızının yanına geri dönmeyecektin. Gerçekleri görmeni istedim. Kızına, Jungkook'a ne kadar ihtiyaç duyduğunu anlamanı istedim. Yoksa sen duygularını göz ardı edip Amerika'da kalmaya devam edecektin. Kızınız ise...annesiz kalmaya.''

Jimin inanmayan gözlerle bakıyordu karşısındaki bedene. Olayları hiç bu yönden düşünmemişti. Ve evet, beta olan haklıydı. Ona destek olan arkadaşı olsaydı Kore'ye geri dönmezdi. O gücü kendinde bulurdu.

Şimdiyse güçsüz olduğu için mutluydu.

İyi ki Kore'ye dönmüştü. Şu ana kadar verdiği en doğru karardı, Taehyung ve Daniel sağ olsun.