Darned | Taekook

06| Borç

İyi okumalarr...<3

Oy Sınırı: 15 VOTE

...

Kafam karışıktı.

Kimin ne yapmaya çalıştığını neyi amaçladığını bir türlü anlayamıyordum artık. Bir yapılanın diğer yapılanı tutmaması sürekli dengemi şaşmama ve kafamın allak bullak olmasına sebep oluyordu. Anlayamıyordum, anlamadıkça karışıklığın içine girdikçe bunalıyordum.

Dün ağlaya zırlaya uyumam üzerine sabah istemeye istemeye hastaneye geldim sanki hiç bir şey olmamış gibi aynı odalarında bulunan hastalarımı gördüğümde ilk olarak bir şok yaşamıştım ve bir an dün olanların rüya olup olmadığını uzun bir süre sorguladım. Değildi.

Açıkcası Kim Taehyung'un ne yapmaya çalıştığını asla çözemiyordum tüm dengemi, düzenimi kısacık bir sürede yok etmişti. Yaptığı şeyler çelişiyordu ve artık bu benim fazlasıyla canımı sıkıyordu.

Tüm gün boyunca tekrar geri dönen hastalarımı kırgın kırgın kontrol etmiş sıkıntısı olanlarla ilgilenmiştim ve son hastam olan Bayan Lia ile ilgileniyordum. Bayan Lia burada çalışmaya başladığımdan beri benim hastamdı. Onu oldukça iyi tanırdım, o da beni benim onu tanıdığım kadar iyi tanırdı.

Onu kontrol etmeye geldiğimden beri aslında gitmek istemediğini benden çok memnun olduğunu, verilen paraya ihtiyacı olduğu için kabul ettiğini söyleyip duruyordu.
"Jungguk gerçekten o yüzdendi." diyerek geldiğimden beri belki onlarca kez söylediği sözü tekrar yenilemişti.

"Anlıyorum Bayan Lia, önemli olan sağlığınız."

Bugün bunu herkese söylemekten gına gelmişti. Evet yalan değildi üzülmüştüm, kırılmıştım ama bir şey demeye hakkım yoktu.
"Sen bana bayan demezdin çok kırdım seni öyle değil mi?" demişti üzgünce.
"Hayır tabii ki böyle bir şey söz konusu bile değil Lia sadece bir an öyle söyledim." diyerek teselli etmiştim.

"Tanrı şahidim o bunak adama güvenmemem gerektiği içimden geçmişti ama işte..." kendi kendine söylendiğinde aklıma dank eden şeyle başımı yerden kaldırdım.
"Bunak mı?"
"Oh, ona mı takıldın? Çok değil ama 50 kesin vardı." nasıl yani o değil miydi?

Kim'in kesinlikle 50 yaşlarında göründüğünü düşünmüyordum oldukça yakışıklı ve genç gözüküyordu o olması imkansızdı, yoksa bir çalışanına mı yaptırmıştı. Bu da olamazdı nerdeyse tüm çalışanlarını görmüştüm artık, hepsi genç korumalardı.

O zaman bu adam kimdi, Soobin yanlış mı öğrenmişti?

"Neyse neyse... Çok dalgın görünüyorsun seni daha fazla tutmayacağım." dediğinde oturduğum yerden kalktım. Kolumdaki saati çevirip baktım. Mesai saatim bitmişti.

Kafam daha çok karışmıştı şimdi, kimse bana yardımcı olmuyordu duydukça yeni yeni şeyler öğrenip kafamı bunlarla dolduruyordum.
"Kendinize dikkat edin yarın görüşmek üzere." diyerek kapıya doğru yöneldiğimde arkamdan bunu onaylayan nitelikte mırıltılar çıkarttı.

Şimdi kafamdaki tüm sorularla aile yemeğine yetişmem gerekiyordu.

-
-

Çocukluğumun geçtiği ama hiç bir zaman kendimi çocuk gibi hissetmediğim o evin önüne gelmiştim.

Buraya her geldiğimde olduğu gibi geçmeyen zamanlar, nefesimi kesen o iğrenç anlar gözümün önünden bir film şeridi gibi geçiyor ve bu benim o eve girmemi zorlaştırıyor, adımlarımı geri geri atmama sebep oluyordu. Bunları aşmam gerektiğini bilememe rağmen her bu evin önüne geldiğimde aynı hisler içimi kaplıyordu.