deniz kızına mektuplar.

bölüm bir, who is he?

Keşke dokunabilsem güzel saçlarına, okşayabilsem kucağımda uyuyakaldığın o güzel gecelerden birinde sabaha kadar.
Keşke sen de sevsen beni.

Ruhsuz bir adamın kalbini neşeyle aydınlatan prenses, nerdesin?
Bir başkalarının küçüğü mü oldun yoksa hâlâ bizimle misin?
Güzel evim, gözlerindeki yıldızlar bir başkasının ışığı mı olacak?
Umarım bir mumun düşüp yaktığı alevlerle kaybolmaz evim, o sonu olmayan yangınlardan olmaz gönlün.
Ki sen benim deniz kızımsın, ölüm eşiğinde iken bana nefes aldıransın, öyle olsa dahi ben seni korumak zorundayım, aksi nankörlük olmaz mı?

Ah benim güzel prensesim.
Ah benim güzel meleğim.

Sensiz kalmayacağımı biliyorum, şayet benim güzeller güzelim tutar sözünü.
Ne olursa olsun bırakmayacağım dedin, yapmayacaksın.
O zaman ne bu kalbimi yıkıp geçen, beni ele geçiren korku?

İpeksi saçlarında su damlaları görüyor göz pınarlarım. Susuyorum saçlarına. Susuyorum göz yaşlarına, aşkına. Çekme gözlerimden gözlerini, denizlerde saklanmış ilahi hislerini. Kanatma berraklığımı, kirletme tebessümümü. Besliyor aşkımı, göz yaşlarında sakladığın keder, istemem karanlığı geri gel.

Gözlerin gözlerimi bulmuyor, evim karanlıklara gömülüyor. Onu görmekten korkuyorum gözlerinde, oysaki sen hâlâ evimken.

Odama geçiyorum, kollarında uyuyorum. Ölüme adım adım yaklaştığım her bir gece, sana daha da çekiliyorum. İçimi tezatlıklar kaplıyor, sen yaşamken, nasıl böylesine öldürebilirsin? Veyahut, sen ölümsen, nasıl bu kadar hayatta hissettirebilirsin?

Korkuyorum, evimin içerisine düşerek yangın çıkartacak mumdan. Gözlerinin yıldızlarının yaydığı ışığı önce yokedip, ardından kendi yangınını evime düşürerek beni evsiz bırakacak adamdan. Korkuyorum, sensiz kalmaktan.

Olmayacağını biliyorum, gitmeyeceğini biliyorum.

Lakin gözlerinin yıldızlarında hayat bulduğum kadın, evim mum ışığıyla aydınlanırsa, nasıl yaşarım ben?

Kalbin bir başkası için atarsa, yıldızların bir başkasına ait olursa, nasıl aydınlanır benim ruhum, kalbim?

Seni seviyorum güzel sevdiğim.

Seni seviyorum güzel prensesim.

Değil ruhum, kalbim, tüm benliğimi kaybedecek olayım,
Yine de canımı kollarında vermiş olayım.

Nefesim oldun, evimi aydınlattın, bana yaşadığımı hissettirdin.

Varsın ki ölümüm ol, evim bir yangına kurban gitsin.

Varsın ki bir başkasına aşık ol, kalbim parçalanarak erisin.

Sen hepsine değersin.