|September 16, 2013| 07:05 am | Jaego University |
Nalalakad si Seulbi at Myungsoo papasok ng classroom at nakita ni Seulbi na nandoon si Ji eun, yun dati niyang best friend, pero mostly IU tawag sa kanya ng clique niya. Nagtinginan lang sila at umupo na.
"Oh ayan na si White Girl" sabi nung isang kaibigan ni Ji Eun. Nagtawanan yung group of girls na kasama ni Ji Eun. Sanay na si Seulbi na tawaging White Girl.
"Tss." Sabi ni Ji Eun at bumalik nalang sa pinag uusap nila.
Seulbi's POV
Oo na, ako na si White Girl. Sanay naman ako na tawag nila sakin yan. Nagsimula lang naman yan eversince nga ng mabuhusan ako ng magaling kong best friend, pero hindi ko naman siya sinisisi.
Biglang naglapag si Myungsoo ng note sa table ko:
"Wag mo silang pansinin. Fighting!"
Tumingin ako sa kanya at ngumiti siya sakin.
"Seulbi-ah alis tayo bukas?" Tinanong niya ako.
"Huh? Eh diba may part time job ka?" Nagtaka ako ng bigla siyang magtanong sakin.
"Wala akong shift nun, may event kasi yung cafe. Kailangan lang nila yung mga regular workers at saturday pati."
"Ahh, sige. Ikaw bahala"
"How about surprise nalang" sabi niya sakin.
"Wooow, ang bait bait mo naman" Sabi ko at bigla akong napatingin kay Ji eun at ang sama ng tingin niya sakin.
"Ako pa." Sabi ni Myungsoo. At nakatingin parin siya samin. Hindi ako nagpaapekto sa kanya at tumawa nalang kami ni Myungsoo.
Maya maya rin at dumating na yung teacher namin at nagsimula na yung class.
'Saan kaya kami pupunta...excited na ako'
End of POV
Meanwhile..
|11:50 am| Lunch Break |
"Sehun, pauwi na daw si Soo Jung next month ah" sabi ni Taehyung.
"Bakit nga pala? Hindi niya sakin sinabi eh" Tanong ni Minho.
"Sakin din" sabi ni Taehyung
"Oo, uuwi na siya. Nagdecide na siya na gusto niya na rin talagang bumalik dito." inexplain ni Sehun habang kumakain ng cookies.
"Sabagay tagal na rin niya dun, 9 years na siyang nandun" sabi ni Minho.
"At nalulungkot daw kasi talaga siya doon." Sabi ni Sehun.
"Hmmm, baka namimiss ka nun" biro ni Taehyung.
Namula si Sehun nung sinabi yun ni Taehyung dahil alam naman nila na mga bata palang sila gustong gusto na si Sehun si Soo Jung.
"Alien ka Taehyung. Hindi kaya!" Dinedeny niya.
"Anong Alien ka diyan?!" Palag ni Taehyung
"Wehhh, ayaw mo pa aminin na gusto mo naman, Sehun." Sabi ni Minho.
Nagtawanan lang yung dalawa at nag walk out si Sehun dahil siya yung laging kawawa sa kanilang magkakaibigan.
"Bahala kayo" napikong sabi ni Sehun.
"Aiissh, ang bilis talaga niya talaga mapikon." Sabi ni Taehyung na medyo nainis din.
"Pareha--" hindi natuloy sabihin ni Minho yung sasabihin niya dahil may biglang tumawag sa kanya. "Hala, may kailangan pa pala akong puntahan dun sa meeting namin sa club." Nagmamadaling sabi ni Minho. Umalis na siya at naiwan nalang mag isa si Taehyung sa table.
Taehyung's POV
Mga busy na tao nga naman oh, ako nalang tuloy mag isa dito. Nag earphones nalang ako at naglakad lakad sa corridor.
Pagkatapos pumunta muna ako dun sa fave spot ko sa balcony sa tabi ng music room. Tahimik kasi dito eh at wala masyadong napunta. Nakaupo lang ako dito at nakikinig ng mga kanta. Maya maya tingangal ko yung earphones ko at may narinig akong nakanta at naguiguitara. Sino kaya yun? Nacurious ako at sumilip ako sa bintana ng music room pero nakatalikod siya.
"Humarap ka please..."
Umulit ulit siya sa simula at this time, at nirecord ko yung boses nung nakanta. Hindi ako nakapagsalita the whole time na nakikinig ako sa kanya. Nacucurious talaga ako kung sino to.
Iba yung feeling habang pinapakinggan ko yung kanta niya, parang somehow connected kami.
Tapos na siyang kumanta at hinihintay ko nalang siyang lumingon.
"Ayan na..." Malapit na siyang lumingon pero may biglang kumalabit sa likod ko at nagulat ako. Napalingon ako at nakitang si Sehun yun.
"Krrrrringggg" Nagring din kasabay yung bell.
"Anong ginagawa mo dito? Nagbell na oh" Tanong sakin ni Sehun.
"Wala." Sumilip ulit ako sa bintana at nakitang wala na yung babaeng nakanta.
"Tss. Sayang naman oh" nasabi ko.
"Sayang? tara na, late na tayo" sabi ni sehun.
"Ayy oo nga, sorry" sabi ko at binilisan na naming maglakad papuntang classroom.
'malapit na ko dun, sayang talaga. Abangan ko nalang ulit siya bukas.'
Pumasok at umupo na kami sa classroom. Nagsimula na ding magdiscuss yung teacher pero hindi talaga mawala sa isip ko kung sino yung nakanta eh.
End of POV
