Tutsak (Tamamlandı)

31. Bölüm: İsteme Merasimi

Hellooo!!

Ben geldimmm!!!

Nasılsınız çiçeklerim?

Yeni yıla girdik, bu yıldan beklentileriniz nedir? Ve umarım beklentilerinizi karşılayacak ve sağlıklı ve huzurlu bir yılınız olur.

Bu bölüm de biraz duygulandım valla.

Sonuçta o kadar şey yaşadım onlarla ve şimdi evliliğe adım atıyorlar.

Umarım sizde beğenirsiniz.

Lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın🙏

🥀🍷🥀🍷🥀🍷

Yıllar elimizden çok şey alırdı. Bazen mutluğumuzu çoğu zaman da hüznümüzü alırdı. Zamanın ilaç olduğunu söylerlerdi ama buna hiçbir zaman inancım yoktu. Çünkü zaman ilaç değildi, sadece yaşadığım acıları hafifletirdi ama kanatırdı da.

Güldüğüm, ağladığım anları hatırlıyordum. Güldüğüm anlar nadirdi ama ağladığım zamanlar fazlaydı. Ve şimdi öyle bir halde, öyle bir zamandaydım ki ağlamak kelimesinin benden uzak olduğunu düşünüyor hatta hissediyordum.

Çağrı hayatıma girdiğinde gerçekten çok fazla şey yaşamıştım. Çok şey öğrenmiş, öğrendiklerim beni yıkmıştı. Kayıplar vermiştim, bu kayıplar sevdiğim insanlardı, o insanların hayalleriydi. Annemi kaybetmiştim, onun en büyük hayali ben ve abimdi.

Ama annem ne hayallerine ulaşabildi, ne de yaşayabildi. İki çocuğu yıllarca birbirinden ayrı yaşadı, kızı abisinden nefret etti, her şey için onu suçladı. Ve şimdi tekrar bir aradaydık, bağımız eskisinden daha güçlüydü. Kızı evliliğe ilk adımını atmıştı. Yanımızda olamasa bile hayallerini zor da olsa gerçekleştirmişti.

Sera.. Bir isim nasıl olurdu da bu kadar çok acıtabilirdi. O hayallerini gerçekleştiremedi. Ne okulunu bitirebildi, ne de hayallerini süsleyen bebeğini kucağına alabildi. Bu hayatta en degerlisini geride bırakarak gözlerini ebediyete yumdu.

Mutluydum evet ama bir yanım acı içindeydi. Bu acının adı Sera'ydı. Yıllar geçse bile ne ismini ne de yüzünü asla unutamazdım. O güzeldi, gerçekten çok güzeldi. Gülümsediğinde kısılan gözleriyle çok tatlı görünürdü. Siyah omuzlarında biten saçları ipek gibi yumuşacıktı, ona sadece bir kez sarılmıştım. Saçları parmaklarıma çarptığında hissetmiştim bunu.