Tutsak (Tamamlandı)

ÖZEL BÖLÜM

20K OLDUUUUKK!!!

Tutsak, benim dönüm noktamdı diyebilirim. Yazmış olduğum kitap çalınıp silindikten sonra bir daha yazabileceğimi düşünmüyordum ama arkadaşlarım bana destek oldu ve yazabileceğimi söylediğinde tekrar yazdım. Hiç sıkılmadan her bir kelimesini tekrar tekrar okuyorum. Benim içim o kadar özel bir yeri var ki..

Şimdi ise bitireli 1 yıl oldu ve tam 20K'ya ulaştı. Bu benim için çok özel. Hepinize çok teşekkür ederim, okuduğunuz ve benimle aynı hisleri paylaştığınız için teşekkür ederim.

Bu bölüm hakkında spoi vermeyeceğim, bu bir sır🙈

Bölüme geçelim, iyi okumalaaar..

🥀🍷

"Ve sonra kadın küçük bebeği için tekrar ayağa kalkmış, bütün kötü adamların elinden kaçıp prensine koşmuş"

"Peki sonra ne olmuş anne?"

Kızının meraklı gözlerle beklemesine gülümsedikten sonra hikayesinin mutlu sonunu anlatmaya başladı.

"Sonra çok güzel bir bebek dünyaya geldi, güneş gibi parlak, ay kadar güzel bir kız çocuğu doğmuş"

"Adını ne koymuşlar peki?" Onun bu sevimli haline gülümsedim ve onu kucağıma aldım.

"Gün ışığı anlamını taşıyan Lena ismini koymuşlar halacığım" Lena gözlerini irice açıp dudaklarını küçük parmakları ile kapatıp gülümsedi.

"Benim adım ile aynı" Ona gülümseyip başımı salladım. Gözlerim Sera ile buluştuğunda bu sevimli haline gülüp yanımıza geldi.

"Evet ne tesadüftür ki benim küçük bebeğim ile aynı isme sahip o kahraman bebek" Sera'yı o gün o depodan kurtaran Lena idi, onun için savaşmış ve hayata tutunmuştu.

"Bir daha anlatsana anne" Dediğinde hepimiz gülmeye başladık. Ares, Lena'yı kucağımdan aldığında yanaklarını tek tek öptü.

"Bebeğim bu hikayeyi daha ne kadar dinleyeceksin, doğduğundan beridir bu hikayeyi anlatıyoruz. Sen de ezberledim artık" Lena küçük kollarıyla babasının boynuna sarılıp başını göğsüne koydu.

"O hikayenin kahramanı gibi hissediyorum her dinlediğimde" Hepimiz Lena'ya bakakaldığımızda gözümden bir damla yaş düştü. O hikayenin kahramanı Lena idi, annesinin ve babasını hayatını kurtarmıştı.

Çağrı yanıma yaklaştığında bir elini şişmiş karnımın üzerine bırakıp kulağıma fısıldadı. "Her hikayenin bir kahramanı var, benim kahramanım da sensin" Dediğinde gülümseyerek yanağımdan öptüm.

"Anne, Lena uyumuyor" İçeriye kendisinden önce sesi giren küçük çocuk koşar adımlarla yanımıza geldi. Ares onun bu sevimli haline gülümseyip Lena'yı kucağından indirip Ege'nin yanına gitmesine izin verdi. Ege ve Lena birbirlerine sarılıp bahçeye doğru koştular.

Raya ve Kaya'da içeriye girdiğinde bahçeye doğru koşan ikiliye baktı. "Beni Lena kadar sevmiyor" Kaya'nın sitemi üzere hepimiz güldük.

"Hoş geldiniz"

"Hoş bulduk, anne civciv" Kaya'nın söylediğine gülüp ona sarıldım.

"Benim bebeğim bir hafta sonra annemi olacak" Raya yanaklarımı öpüp kollarını boynuma sardığında gülüp aynı şekilde karşılık verdim.

"Evet benim meleğim anne oluyor" Nazlı'nın sesiyle hepimiz kapıya döndük. Yankı kucağındaki Atlas ile bize el sallayıp "Merhabalar efendim, Atlas ve Yankı'dan hepinize selamlar" kendi girişini yapmayı eksik etmedi.