Light Of The 'YuLong' [Complete]

-12-

Uni
/

နှင်းမုန်တိုင်းကတဖြည်းဖြည်းနဲ့စဲသွားပေမယ့် ရှောင်းကျန့်ဆိုတဲ့လူကတော့သတိမရသေးဘူး။ တိတိကျကျပြောရရင် ရှောင်းကျန့်သတိမေ့နေတာနှစ်ရက်ရှိပြီ။ ခန္ဓာကိုယ်​သေးသေးလေးဟာ အအေးဒဏ်ကိုမနိုင်ဝန်ထမ်းသလိုခံလိုက်ရတယ်နဲ့တူပါတယ်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကခုထိဖြူဖျော့နေတုန်း။

"ဝမ်ကျယ်"

ကုတင်ပေါ်မှာသတိမေ့နေတဲ့လူကိုထိုင်ကြည့်နေတုန်း အပါးကခေါ်လာတာမို့ခပ်ဖွဖွကိုင်ထားမိတဲ့လက်သွယ်သွယ်လေးကိုလွှတ်လိုက်ရတယ်။ အပါးလည်းရိပ်မိသင့်သလောက်ရိပ်မိမှာပါပဲ။ တောင်ပေါ်ကိုပြာယာခတ်အောင်တက်သွားတဲ့ဝမ်ရိပေါ်ကို အပါးတင်မဟုတ်ဘဲမျိုးနွယ်စုတစ်ခုလုံးကရိပ်စားမိနေမှာပါ။ အထူးတလည်ရှင်းပြနေရအောင်လည်း ဒီလူနိုးမလာမချင်း၊ မျက်တောင်ရှည်လေးတွေတဖျတ်ဖျတ်ခတ်တာကိုမ​မြင်ရမချင်း ဝမ်ရိပေါ်စိတ်မအေးနိုင်သေးတဲ့အတွက် ရှင်းမပြနိုင်သေးပါဘူး။

"အပါးဘာပြောချင်လို့လဲ"

ဝမ်ရိပေါ်ပြောတော့ အပါးကခေါင်းတစ်ချက်အရင်ညိမ့်တယ်။

"အပါးတို့စကားပြောကြရအောင် ဝမ်ကျယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ အပါး"

အပါးနောက်ကိုလိုက်သွားဖို့ ဖြူဖျော့ဖျော့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုနောက်ဆံတင်းပြီးကြည့်မိတယ်။ ဒီလိုခဏလေးကိုတောင်ဒီလောက်ဖြစ်နေတာ အကယ်၍ဒီဆရာရှောင်းကျန့်များဇာတိကိုပြန်သွားခဲ့ရင် ဝမ်ရိပေါ်ဘယ်လိုကျန်ခဲ့ရမလဲ။

"ဝမ်ကျယ် ဆရာလေးကိုမေတ္တာရှိနေတာလား"

ဝမ်ရိပေါ်ကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးမေးလာတဲ့အပါးရဲ့မျက်နှာမှာ ဒေါသဖြစ်နေတဲ့အရိပ်အယောင်ကင်းတယ်။ ဒီမေးခွန်းအတွက်လည်းဝမ်ရိပေါ်တုန်လှုပ်မနေပါဘူး။ ဝမ်ရိပေါ်ကရှောင်းကျန့်ကိုချစ်တယ်ဆိုတာအမှန်တရားတစ်ခုပဲလေ။

"အဲ့လိုဆိုရင် အပါးလက်ခံမှာလား"

​မေးခွန်းကိုတည့်မဖြေဘဲမေးခွန်းပြန်မေးတဲ့အခါ အပါးကပြုံးတယ်။ အသက်အရွယ်ကြီးနေပြီဆိုပေမယ့် အပါးရဲ့ပုံစံက မျိုးနွယ်စုရဲ့အကြီးအကဲတစ်ယောက်ပီပီအရှိန်အဝါရှိနေတုန်းပဲ။