sevgili prensesim | ayber

1.4

selamlar, çok uzun zaman oldu bu kurguya gelmeyeli, her ne kadar gelmek istesem de bir türlü fırsat bulamıyordum. soft sevişme var bu bölüm. yıldıza basıp bolllca yorum yapmayı unutmayın, keyifli okumalar dilerim 💌

berk: prensesim
aybike'm
neredesin güzelim?
derse de girmedin merak ediyorum seni
cevap alamayacak mıyım ben bugün senden?
utandın mı yoksa sen?
utanacak bir şey yok ki sevgilim ortada
sevgilim mi, çok mu ileri gittim ki/
tabi ki çok ileri gittim kızı korkutacaksın oğlum berk şimdi/
aslında ileri de gitmiş sayılmam sonuçta beni öptü/

mesajlarına dönmemesinin üzerine aramaya karar verdiğinde birkaç çaldırışın ardından yine bir sonuca varamamayla oflayarak kapattı telefonu. hemen ardından da mesaj gelmişti, kalbindekinden.

aybike: evdeyim
gelir misin yanıma?

"ah be aybike. sen istersin de gelmez miyim ben?"

arabasına binip evlerine doğru sürmeye koyulduğunda yaptığı onca şeyden, yaşananlardan sonra ilk kez huzurlu hissediyordu kendini. ezbere olduğu evin yoluna koyuldu.

çok geçmeden eve ulaşıp bahçede, herhangi bir yerlerde kızın ailesinden birine rastlamaktan çekindiği için parmak uçlarında sessizce yürüyüp camın altına geçti. eve camdan girecekti.

içeriye uzun boyu sayesinde bakabildiğinden gözlerini gezdirdi, perdenin fluluğundan pek net bir şeyler göremese de içeri girebileceğini, sadece aybike'nin bulunduğunu anlamıştı. aksi olsa zaten onu çağırmazdı herhalde genç kız.

camı tıklattığında onu bekleyen kız kızılını içeri aldı hemen. havalar soğumaya başlamıştı ve üşümesini istemiyordu. içeri giren genç adamın kızarmış burnu ve soğuk vuran nefesiyle ellerini tuttu, onlar da buz gibiydi.

camı hızla kapatıp önü açık montunun içinden girip göğsüne sarıldığında ellerini sırtında dolaştırıp ısıtmaya çalışıyordu onu.

"çok üşümüşsün."

güldü genç adam. burnunu kızın güzel kokulu saçlarına yasladı, öptü uzun uzun.

"üşümüştüm ama ısıtıyorsun ya, o yeter bana."

genç kız huzurla gözlerini kapatıp sevdiği çocuğa daha da sokulurken berk de geri kalmadı, sarıp sarmaladı kızı derin derin.

"prensesim."

"hm?"

bu anı bozmak istemezce aceleci ve sabırsız sesi kızın, gülümsetmişti berk'i. yavaşça kızın bedenini kollarından geri çektiğinde huzursuzca kımıldandı kız. ayrı kalmak istemiyordu.

"biz, biziz artık değil mi? iki ayrı kişi değil, biziz."

gülümsedi kız gamzeleriyle. gerçek olamayacak kadar güzeldi. kızılın boynuna kollarını dolayıp uzun boyuna yetişmek için yükseldiğinde de burnunu burnuna sürtüp alınlarını yasladı.

"seni öptüğümde anlamalıydın bunu."

"ha yani bu o anlık bir şey değildi?"

"değildi." dedi gülmesini bastıramayan kız. alınları birbirine yaslı halde, kolları berk'in boynunda ve berk'in kolları da onun belinde konumlanmış halde dans eder gibi salınıyorlardı gözleri kapalı.

"aybike." dedi yeniden berk. aybike her ne kadar yaşadığı anın büyüsünden uzaklaşmak istemese de berk'in ses tonunu sabah akşam duymak istiyordu.

"hm?"

"ben sana aşık oldum."

kapalı gözlerini açtı kız. bakışlarında bir ifade arasa da bulamıyordu, genç kız bunu saklamayı çok güzel başarıyordu. başını hafifçe sola eğip çocuğa yaklaştığında sıradaki öpücüğün ona ait olması gerektiğinin bilincinde kızıl, mesafeyi kapatıp öptü sevdiğini.