-Bu kitaba yazılacak son bölüm, bunun sözünü verdim ve unuttum, özürlerimisunuyorum..-
Yazar bakış açısı-
Gereğinden fazla ışıltılı bir gün.
Ve bu günde, sabahın 5'inde, Katsuki ve küçük kızı Itzuki kavga ediyordu.
"BABA! BEN ÇİKOLATALI İSTEMİŞTİM, ÇİLEKLİ DEĞİL!"
"HAH? SENİ KÜÇÜK VELET! DAHA DÜN ÇİLEKLİ PUDİNG İSTEDİĞİNİ SÖYLEMİŞTİN?!"
Izuku yatağından rahatsız olarak kalkıp, sendeleyerek onların bulunduğu mutfağa yöneldi. Gözünü tam açmadığı için etrafı bulanık görüyordu.
"Hmm..Kacchan..neredesin?"
Karşısında kızını görünce, sarışını halâ göremediğini fark edip ona seslendi kapının eşiğinden.
"Itzuki, Kacchan nerede?-,"
Sonra panikle ekledi:
"Yoksa banyoda kitli mi kaldı?!"
"Izuku. Buradayım?"
Gözünü tekrar açıp kapadığında karşında gördü yakut gözleri. Kocasını, hayatını bağladığı ve bazenleri onun sesi sayesinde kulaklarının duymadığını sandığı panik ataklara girmesini sağlayan, yeri gelince lüzumsuz derecede nazik, yeri geldiğinde lüzumsuz derecede kaba ve katı olan kocasına.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Günaydın, Izuku."
'O beni deli ediyor..' diye düşündü brokoli. 'Beni çıldırtıyor ve tekrar ve tekrar tenine dokunma arzumu tetikliyor.'
Kurnazca ve aynı anda bir sevimlilikle sırıttı. Karşısında duran onun eşiydi, başkasına ait değildi. Bu hazine onundu ve kimseye verecek de değildi.
"Günaydın Kacchan..Kısmetse bir daha evlenebilir miyiz?~"
Sarışın bu sözlere anlam veremeden öylece durdu, sonra Izuku'ya bakarak gülümsedi ve yanına geçip onu belinden kavradı.
"Tch..nereden çıktı bu? Aptallaşma da gel kızına bir şey söyle. Bana bağırıyor."
"Ne old-"
Izuku kızına bir kelime etmeye fırsat bulamadan Itzuki gözlerini devirerek ve bütün ses tellerini kullanarak, ayaklarını yere vura vura bağırmaya, pardon, kızgın bir boğa gibi böğürmeye başlamıştı.
"ÇÜNKÜ BU YAŞLI ADAM BANA YANLIŞ PUDİNG YAPMIŞ!"
"HEY, HADDİNİ AŞMA VELET! BEN 25 YAŞINDAYIM VE PRO KAHRAMANLARDAN BİRİYİM!"
