Hep beni sev....Olur mu? BKDK story

41.

Sabah saat 10. Dekunun odası*

Sarışın kollarındaki yara izlerini pansuman ediyordu şimdi. 10 gün geçmişti Deku gideli. Uyuyamıyor, yemek yiyemiyor ve sadece düşünüyordu. Düşünürken deliriyor, ya öldüyse,, diye düşünmeden duramıyordu.

Brokolinin odasından çıkmıyordu Katsuki. Onun kokusunu sadece burda hissedebiliyordu. 10 gündür internetteki bütün haberlere bakıyordu. Ama Deku hakkında hiçbir bilgi yoktu. Umudu yok olmuştu artık.

"Öğretmenlerden de haberlerden de hiç bir bilgi yok.. Nerdesin Deku.."

"Gidebileceği heryere baktım.."

O anda kapı çalındı.

Katsuki= Defol.

Uraraka= K-katsuki-kun.. yardım etmek istiyorum sadece..

Katsuki= Defol dedim.

Uraraka= Lütfen.. Bu gidişle odada öleceksin.. Yemek de yemiyorsun..

Katsuki= Umurundaymış gibi davranma. Siktir git.

Uraraka= Hislerini anlıyorum ama..

Katsuki= Anlasaydın beni yalnız bırakırdın.

Uraraka= A-ama kabul etmelisin Katsuki-kun.. Deku gitti.

Sarışın gözlerinin dolduğunu hissetti. Hiçbir şey söylemedi.

Uraraka= Ama geri dönecek. Deku-kun asla bırakmaz bizi. Hatta seni asla bırakamaz.

Katsukiden*

İnanmıyorum. O gitti. Hiçbir şey demedi. Hiçbir not bırakmadı. Şimdi gelmesi gerekirdi. Ama gelmiyor işte..

Tam kapıya yaslanarak oturdum öylece. Gözlerimden akan lanet gözyaşlarının akmasına izin verdim.

Katsuki= Kandırıyorsun kendini. Beni kandıramazsın ama. Gelmeyecek o.

Uraraka= Hayır.. Gelecek. Göreceksin-

Bir kahkaha attım kapı arkasındaki sürtüğe.

Katsuki= Ne kadar da salaksın Uraraka.. Deku gitti. Ve gelmeyecek. Bize bir şey söyledi mi? Hayır. Söyleseydi, gerçekten nedeniyle söyleseydi..ben onu beklerdim.

Sesimin değiştiğini farkedince sustum.

Katsuki= Neden gittiğini kimse bilmiyor. Lanet öğretmenler bile. O zaman beklemenin ne anlamı var? Her yeri aradım. Yok işte. Terketti bizi. Anlamayacak ne var bunda?

Uraraka= Bizi terketmedi. Seni de terketmedi.. Deku-kunun bir nedeni vardı elbet.. ama bize söylememesinin de bir nedeni vardır..

Başımı ellerimin arasına aldım. Daha fazla kimseyi duymak istemiyorum. Deku gitti. Ve gelmeyecek. Hepsi bu.

Ve ben bu odada çürümeye mahkum kalacağım. Onsuz bir şey yapamam çünkü, ne kadar acınası.

Her gece daha da fazla ağlıyordum ve kollarım yara bere içinde kalmıştı. Uzun süredir bu kadar self harming (kendine zarar verme) yapmamıştım. Ve bunu biraz da olsa rahatlamak için yapıyordum. İşe yaramasa da. Kendimi yiyip bitiriyordum ve artık durmak bile saçma geliyordu.

O kadar özledim ki onu.. Benim Dekum.. gülümseyişini, gözlerini, bana bakarken kızarışını.. Herşeyiyle özledim aptalımı. Ve o geri gelmiyor. Gelmeyecek. Artık umutsuzum. Ve bütün umutsuzluğun içinde tek bir şey kaldı. Ona olan aşkım. Ve o hiç silinmeyecek, bunu biliyorum.