Teen Wolf (DEREK HALE)

11.BÖLÜM⛓️

                                •
                                •
                                •
                                •
                                •
"Düşmanına da mı böyle demeyi planlıyorsun?"
"Hayır sana özel canım benim." İnşallah bırakır beni bu ayı.
"Tamam o zaman bugünlük bu kadar yeter. Hadi kalk "deyip elini uzatmıştı.

Aynı sonuç.

Fırlatıldım.

"AĞIRIYOR AMA YAA!!"İsyan bayraklarını çekmiştim.
"Kural1'i hatırlatmamı ister misin yaramaz ufaklık." Ben miydim yaramaz?? Oldu canım.

"Tamam anlaşıldı."
Şimdi senin ağzına sıçtım lan.
Çok sessiz bir şekilde söylememe rağmen sanırım duymuştu. Çünkü bakışları bir değişti.
"ALEXİA!!" diye kükredi. Yemin bile ederim ağaçlarda ki kargaların hepsi uçtu gitti. Yazık hayvanlara.

"Aman bee,tamam bir şey demiyorum. Tch tch tch sanki bir şey dedik." Sinirlenmişti herhalde. Neden küfür etmeme bu kadar kızıyor ki diğerlerine hiçbir şey demiyor. Fırsat bu firsatken Derek'in arkası dönük olduğu için hızla üstüne atladım.

Anlayamadı çünkü vampir hızımı kullandım. Bu sefer kollarını tuttum ve kendimle beraber sırt üstü takla attırdım. Ben Derek'in üstünde kalıyordum.

Bana neden öyle baktı anlayamadım. Sanki bir şeyler anlatmak istiyormuş gibi. Belki de beni etkileyerek yine bir yerlere fırlatacakdı. Bu defa ona kanamazdım.

Hemen kalkıp ayağından tutup çok da uzak olmasa da bir ağaca zar zor fırlatabilmiştim. Bunu beklemiyordu galiba ki başını vurdu. Ayy acıdı galiba.

Derek'in yanına gittim acıyla kafasını tutuyordu."Şey ya çok özür dilerim,iyi misin? Bilerek yapmadım gerçekten. Kusura bakma. Ufff böyle olacağını bilmiyordum ben. Bak Dere-" dememe kalmadan dudağıma yapıştı.

Ne olduğunu anlayamadım. Tahrik edici bir şekilde öpüyordu. Kalbim hızlanmaya başladı.  Lan duyacak şimdi kalbimin sesini. Sanırsam karşılık vermem için alt dudağımı ısırdı.

Dayanamadım.

Karşılık verdim.

Bu öpüşme nereye kadar gidecekti yoruldum yaa. Kendimi çekmeye çalıştıkça daha çok kendine bastırdı.
Artık nefes alamamaya başladım.
Vampir dişlerimi anlık refleksle dudağına batırdım.

Anında geri çekildi. Hay anasını ya kanıyordu. Hemen geri çekildim şu an kana direncim çok düşüktü. "Derek özür dilerim ama kan göremem. Kanın durunca gel."dedim,bir andan da yürüyerek eve gittim.

Arkamdan söylendiğini duydum. Ama kulak veremedim. Kendime hakim olmam lazımdı.

Eve girince yorulduğumu anladım. En iyisi iyice uyuyup dinlensem iyi olacaktı. Yukarı kata çıktım ve yatağa kendimi attığım gibi uyudum.

Birisi odaya girmişti. Derek olmalı, normalde olsa asla hissetmez horul horul uyurdum. Derek olduğunu kokusundan anlamıştım. Üstünü değiştiriyordu.

Hayır önümde değiştiriyor birde. Büyük ihtimalle uyanık olduğumu anlayamadı. Çok yorgun olduğum için tekrar uykuya geri döndüm.

Önümde bir anda bir silüet belirdi. 40lı yaşlarında birisiydi. Gözü mavi renkti.
Seslendim.

"Kimsin sen?"
Hırladı. Korkutması gerekirken güven veriyordu bu hırlama. Sanki 'sakin ol,benim' der gibiydi. Tanıdık geliyordu

Birdaha seslendim.

"Kimsin, adını söyle bana!"

"Tch tch tch, Alexia Hale. Babanı tanıyamadın mı?"

O an gözümden bir yaş geldi. Herşey gerçekmiş gibi. Babamın yüzünü gördüğüme çok sevindim.

"Baba. Seni ne zaman görebilicem?"

"Beni istediğinde görebilirsin. Sadece nerde araman gerektiğini bilmiyorsun."

"Peki nerde arıcam seni? Bir ipucu ver." dedim.

"Her şeyin başladığı yerde. Bunu Scott'a yada Derek' e söylersen sana yardımcı olurlar.
Ayrıca kimsenin seni kandırmasına izin verme,kimseye fazla güvenme bana bile!"

Eveeet, yine gizemli sözleriyle ortadan kaybolmuştu. Yanı başımda bir an Derek'i görmeyi beklemiyordum. Altıma sıçıyordum.

"Manyak mısın bee, ne diye hayalet gibi duruyorsun başımda sessiz sessiz!?"

"Uyurken hep böyle terler misin?" diye sordu. Ciddiydi.

"Hayır. Sadece Peter'ı görünce böyle oluyorum."

Sırıttı.

"Evet, etkisi büyüktür kendisinin." Neyden bahsettiğini gram anlamadım. O da bunu anlamış olmalı ki,

"Bir aralar benim de rüyalarıma giriyordu. Bende senin gibi hem terleyip hemde nefes nefese kalırdım. Bunu yapmak hoşuna gidiyor olmalı."

Daha fazla dayanamayıp sordum

"Derek, o şimdi nerde?"

"Bilmiyorum,kendini saklıyor." dedi.
Ama neden ki?

"Bir soru daha " başını salladı kabul eder şekilde.

"Her şeyin başladığı yer neresi?" dediğimde hiç bir şey anlamadı, gözlerinden belliydi.

Daha fazla zorlamak istemedim.

"Kime göre olduğu değişir."deyip dalgaya vurdu.

Anlaşılan bu konuyu Scott'a danışmalıydım.
"Pekiii, o zaman odadan çık da bir duş alayım."

Üstüme doğru yaklaşmaya başladı.
"İstersen yarım kalan işimizi bitirebiliriz."

Beni kendine çekmeyi nasıl başarıyordu!? Derek bütün ağırlığını üstüme vermiş dudağıma yaklaşıyordu.

Hayır!

Bu da kimdi?

Şimdi olmaz, yapma!

Sesi birisine çok benziyordu.

Bir dakika!

B-bu.......bendim. Benim sesimin kalınlaşmış ve daha kötü ruhlu haliydi. İç sesimi dinlesem iyi olacaktı.

Hemen Derek'in altından kaçtım.
Bana anlamaz gözlerle bakıyordu.

"Şu an olmaz yapamam Derek."dediğimde beni anlamasını diledim.

Birazda olsa o hüznü görebiliyordum gözlerinde. Ama yapmamam gerekiyor gibi hissediyordum.

Bavuldan bornozumu alıp hemen duşa girdim. Sıcak su vücuduma iyi gelmişti ama kendime gelmek için soğuk suyu açtım. Lan hay anasını dondum amk!
Sıcak suyu çevirdiğimde ısınmamıştı.

Bu sefer sıçtım kesin. Sonrasında içimden bir ürperti geçti ve üşümemeye başladım. Bornozu vücuduma sarıp aynanın karşısına geçmiştim ki gözlerim maviye dönmüş. Nasıl lan derken,  Peter'ın genlerinin bana geçtiğini hatırladım.

Bir sorun vardı ama neden mavi?
Sevdiğini kaybedenler,duygusuz olanların olmuyor muydu bu mavi gözler. Aynaya tekrar baktığımda kırmızı oldu gözlerim ve dişlerim sivreldi.

Sonra bir ses geldi.
Dışardan değil içimdendi bu ses.

Hazır ol!

Neye lan.
"Valla hazır mazır değilim bir boklar yapma."dedim.

Resmen delirmiştim.

Aynaya tekrar baktım. Tanrım! Bakmaz olaydım. Bu ne lan böyle.
Gördüğüm görüntü karşısında şaşırıp direk dışarı çıktım

Acaba Alexia ne gördü?
Yeni bölümleri 2 günde bir yada günde bir kere fln atabilirim.
Sınavlarım olduğu için her zaman yazamayabilirim. Bol bol oy bekliyoruuum..